مفهوم سوء استفاده از هوانوردی کشوری، موضوع ماده ۴ کنوانسیون شیکاگو (۱۹۴۴)
محل انتشار: مجله حقوقی بین المللی، دوره: 39، شماره: 66
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 320
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CILAMAG-39-66_001
تاریخ نمایه سازی: 28 خرداد 1401
چکیده مقاله:
ماده ۴ معاهده هوانوردی بین المللی کشوری، موسوم به کنوانسیون شیکاگو (۱۹۴۴) با عبارات زیر، دولت های متعاهد آن را مکلف کرده است که از به کارگیری هوانوردی کشوری در جهتی مغایر با اهداف آن معاهده اجتناب کنند: «دولت های متعاهد موافقت میکنند که هوانوردی کشوری را مغایر با اهداف این معاهده مورد استفاده قرار ندهند». در مقدمه معاهده نیز گفته شده است: «سوءاستفاده از پیشرفت های آتی هوانوردی بین المللی کشوری می تواند به تهدیدی برای امنیت عمومی تبدیل شود». این مقاله سعی دارد مفهوم سوءاستفاده از هوانوردی کشوری را در پرتو مفاد معاهده مذکور با نقد برداشت هایی که تا کنون در مورد آن صورت گرفته است تبیین و سپس بیان کند که اعمال تحریم های حوزه هوایی که در برخی شرایط، مغایر با اصول و اهداف کنوانسیون شیکاگو است، مصداق سوءاستفاده از هوانوردی کشوری است.
کلیدواژه ها:
سوءاستفاده از هوانوردی کشوری ، معاهده هوانوردی بین المللی کشوری ، اصول و اهداف معاهده ۱۹۴۴ شیکاگو ، تحریم های حوزه هوایی ، حقوق هوایی
نویسندگان
مهدی علیاری
دانش آموخته دکتری حقوق بین الملل عمومی، گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
محسن محبی
دانشیار گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران