پیش بینی خودکارآمدی اجتماعی و رضایت از زندگی در دانش آموزان از طریق دل بستگی به والدین و همسالان

 این پژوهش، با هدف بررسی پیش­بینی دل بستگی نوجوان به والدین و همسالان با خودکارآمدی اجتماعی و رضایت از زندگی انجام­ شده­ است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می­باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش ­آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان زاهدان در سال تحصیلی ۹۴- ۹۳ بوده­ اند. حجم نمونه شامل ۳۷۳ نفر که به روش نمونه­ گیری خوشه­ ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ­ها از پرسشنامه­ های دل بستگی به والدین و همسالان آرمسدن و گرینبرگ (۱۹۸۷)، خودکارآمدی اجتماعی نوجوان کنلی (۱۹۸۹) و رضایت از زندگی دانش­ آموزان هوبنر و همکاران (۱۹۹۴) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده­ ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به­ گام انجام ­ شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که ابعاد دل بستگی به پدر، دل بستگی به مادر و دل بستگی به دوستان با خودکارآمدی اجتماعی و رضایت از زندگی ارتباط معناداری دارند. نتایج رگرسیون گام­ به­ گام نشان داد، ارتباط با دوستان بیشترین سهم پیش­بینی­ کنندگی را برای خودکارآمدی اجتماعی و ارتباط با والدین کمترین سهم را دارند. نتایج رگرسیون گام ­به ­گام برای رضایت از زندگی نشان داد که اعتماد به دوستان بیشترین سهم و ارتباط با والدین کمترین سهم پیش­بینی کنندگی را داشتند.

کلیدواژه ها:

نوجوان ، دل بستگی ، خودکارآمدی اجتماعی ، رضایت از زندگی