اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب، افسردگی و نشخوار فکری نوجوانان ۱۳ و ۱۶ ساله مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس [مطالعه ی موردی]
محل انتشار: مجله علمی پژوهان، دوره: 20، شماره: 2
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 208
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PSJ-20-2_008
تاریخ نمایه سازی: 28 خرداد 1401
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس، یک بیماری شایع عصبی است که به صورت مزمن و پیشرفته آشکار می شود. از دشواری های این بیماری، علت این بیماری است که به طور دقیق ناشناخته است. لذا، این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب، افسردگی و نشخوار فکری دو نوجوان ۱۳ و ۱۶ ساله ی مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در همدان صورت گرفت.
مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر، تک موردی از نوع خط پایه ی چندگانه ی فرایند درمان انجام گرفت. شرکت کنندگان در این پژوهش شامل بیماران مراجعه کننده به کلینیک روان شناختی کودک و نوجوان همدان در تابستان ۱۳۹۹ بود که علاوه بر بیماری ام اس، دچار اختلالات روان شناختی قابل توجهی مانند اضطراب، افسردگی و نشخوار فکری بودند. نمونه ی مورد مطالعه شامل ۲ نوجوان ۱۳ و ۱۶ ساله مبتلا به ام اس بود که در طی ۸ جلسه درمان به پرسش نامه های افسردگی بک ویراست دوم (۲۰۰۰) (Depression Inventory-II) و اضطراب بک (۱۹۸۸) (Beck Anxiety Inventory) و مقیاس پاسخ نشخوارگونه ی Nolen-Hoxima (۱۹۹۱) در ده جلسه قبل از شروع درمان پاسخ دادند. در انتهای هر جلسه ی درمانی و پس از درمان آخرین جلسه، ارزیابی صورت گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد، میزان بهبودی در میزان اضطراب پس از ۸ جلسه درمان برای مراجع اول، ۴۲ درصد و میزان بهبودی برای مراجع دوم، ۴۷ درصد بود و میزان بهبودی کلی برای هر دو مراجع، ۴۴/۵ درصد به دست آمد. میزان بهبودی افسردگی برای مراجعین اول و دوم به ترتیب ۰/۵۰، ۰/۵۰ و میزان بهبودی کلی ۰/۶ درصد و میزان بهبودی برای مراجع اول ۶۵ درصد و برای مراجعین دوم ۵۸ بوده و میزان بهبودی کلی، ۶۱/۵ درصد است (۰/۰۰۱ > P).
نتیجه گیری: نتایج بررسی این دو آزمودنی، حاکی از اثربخشی بالینی درمان پذیرش و تعهد بر رویکرد اضطراب و افسردگی و نشخوار فکری آزمودنی ها بود. در نهایت، می توان گفت که این روش درمانی، موثر بوده و برای بررسی بیشتر اثربخشی آن، مطالعات ارزیابی کنترل شده ای در جهت رسیدن به نتیجه ی قطعی لازم است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
یگانه پرازده
MSc, Department of Psychology, School of Humanities, Payame Noor University, Gorgan Branch (Golestan), Gorgan Iran
فاطمه ویانی
MSc in Educational Psychology, Payame Noor Kabudrahang University, Hamedan, Iran
سعید زمانی
MSc in Clinical Psychology, Department of Psychology, Hamadan Branch, Islamic Azad University, Hamadan, Iran
نرگس زمانی
PhD in Health Psychology, Department of Psychology, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :