بررسی ترجمه «مفعول مطلق» در صحیفه سجادیه بر پایه نظریه یوجین نایدا نمونه مورد پژوهش ترجمه انصاریان و آیتی

یوجین نایدا در دستگاه ترجمه شناسی خود، نظریه تعادل و هم ارزی را در برابر یکسان بودن مطرح می کند. در این فرایند هدف، انتقال کامل معنا و محتوای پیام می باشد و تحقق چنین امری، مستلزم تغییر صورت و برقراری تعادل میان ساختار های دستوری متفاوت دو زبان می باشد. مفعول مطلق از جمله ساختارهای دستوری است که در زبان فارسی معیار، شباهت ساختاری ندارد. پژوهش حاضر می کوشد با روش توصیفی- تحلیلی به ارزیابی و نقد شیوه برگردان مفعول های مطلق صحیفه سجادیه، در ترجمه های آقایان انصاریان و آیتی بر مبنای نظریه هم ارزی یوجین نایدا بپردازد تا از این منظر، ضمن اصلاح لغزش های موجود در دو ترجمه، بتوان از طریق برقراری هم ارزی پویا میان ساختار های افتراقی متن مبدا و مقصد، پیام و محتوای اصلی صحیفه سجادیه را در متن گیرنده، به طور صحیح بازسازی کرد. یافته ها نشان می دهد، بیشترین لغزش مترجمان، در ترجمه مفعول مطلق تاکیدی رخ داده است. انصاریان به دلیل حفظ صورت متن مبدا و ترجمه تحت اللفظی از مفعول مطلق تاکیدی، ترجمه منطبق با ترجمه صوری نایدا ارائه کرده  و به سوی عربی گرایی و ترجمه گونگی روی آورده است؛ اما آیتی به دلیل حذف کامل مفعول مطلق تاکیدی از ترجمه خود و عدم معادل سازی آن، نتواسته است پیام و محتوای فراز های صحیفه سجادیه را در متن مقصد منتقل کند؛ همچنین این دو مترجم در بازسازی مفعول مطلق نوعی و جانشینی عملکرد مناسبی داشته اند و کوشیده اند قید های مناسبی را در زبان مقصد برای این ساختار برگزیند و به عبارتی این دو مترجم در این محور، مقصدگرا و مخاطب محور عمل کرده و ترجمه منطبق با ترجمه پویا نیز ارائه کرده اند.

کلیدواژه ها:

صحیفه سجادیه ، مفعول مطلق ، یوجین نایدا ، انصاریان ، آیتی