واکاوی تطبیقی انتقال عقد اجاره در حقوق ایران و مصر

در انتقال عقد اجاره، مستاجر انتقال گیرنده، جانشین مستاجر سابق می شود، و رابطه استیجاری بین مستاجر اصلی و موجر منقطع می شود و جای آن را منتقل الیه می گیرد و برای حقوق و تعهدات ناشی از عقد اجاره وی طرف موجر قرار می گیرد و خود وی باید مستقیم اجاره بها را به موجر پرداخت کند. در انتقال عقد اجاره تمام حقوق موجود در زمان انتقال از انتقال دهنده به انتقال گیرنده منتقل خواهد شد. همچنین است حقوقی که در آینده ایجاد می گردد مانند حق فسخ عقد اجاره، متقابلا تعهدات موجود در زمان انتقال از انتقال دهنده به انتقال گیرنده منتقل می شود مانند تعهد به جبران خسارتی که ناشی از عدم اجرای صحیح قرارداد توسط او باشد. اثر دیگر قائم مقامی در انتقال عقد اجاره، این است که مستاجر اصلی و متقابلا موجر از تعهداتی که به موجب قرارداد اصلی در مقابل هم داشته اند، بری خواهند شد. تضمین هایی که از سوی مستاجر اصلی یا موجر برای قرارداد برقرار شده است با انتقال عقد اجاره ساقط نمی گردد. زیرا در انتقال عقد اجاره، عقد ساقط نمی گردد و عقد جدیدی به جای آن ایجاد نمی شود و تعهدات عینا به انتقال گیرنده انتقال می یابد. انتقال عقد اجاره و شرایط آن به صراحت در قوانین موضوعه ذکر نشده است، ولی انتقال عقد اجاره به این معنا که عقد اجاره از سوی مستاجر به شخص ثالثی که این شخص از هر حیث جانشین مستاجر از نقطه نظر حقوق و تعهدات وی گردد، با مطمح نظر دادن مبانی فقهی و حقوقی نظیر ماده ۱۹ قانون روابط موجر و مستاجر سال ۱۳۵۶ و وحدت ملاک موادی از قانون مدنی ایران مانند ۵۴۱ و ۵۴۵ و ۵۵۴ و همچنین آرای قضایی، مورد پذیرش قرار گرفته است. برخلاف ایران، در حقوق کشور مصر در ماده ۵۹۳ به صراحت از پذیرش نهاد انتقال عقد اجاره بحث شد و در ادامه از شرایط و موانع آن سخن رانده است.

کلیدواژه ها:

انتقال اجاره ، مستاجر ، قائم مقام