بررسی استعاره مفهومی غم در شاهنامه فردوسی

نظریه ی استعاره معاصر که حاصل از تلاش های لیکاف و جانسون است بر آن است تا بر اساس دانش زبان شناسی شناختی نسبت به احساسات انسان رویکرد جدیدی داشته باشد. در واقع استعاره مفهومی حاصل رویکردی است که به احساسات انسانی، نگاه زبان شناسی شنا ختی دارد . در سال های اخیر این نظریه کاربرد بسیاری در تحلیل ها و تبیین های میان رشته ای و ارتباط ادبیات با دانش شناخت گرا داشته است . در جستار پیش رو، هدف بررسی چگونگی مفهوم سازی احساس غم در شاهنامه فردوسی است . نتایج این پژوهش نشان می دهد که استعاره هایی چون زنجیر و بند، شمشیر، زندان، خوراک و....برای مفهوم انتزاعی غم آورده شده است که توضیح نگاشت های هرکدام می تواند به تبیین بخشی از بن مایه های اندیشگانی فردوسی و پارامترهای فرهنگی درج شده در متن سترگ شاهنامه یاری رساند.

کلیدواژه ها:

استعاره مفهومی ، شاهنامه ، غم ، لیکاف و جانسون ، زبان شناسی شناختی.