ارزیابی طراحی فضایی- بصری محله های شهر از دیدگاه نظریه ساختارگرایی

مشخص نبودن جایگاه فضاهای شهری در سطوح مختلف تصمیم سازی از یک سو، و فقدان پایه های نظری درخور، در راستای برنامه ریزی و طراحی منسجم از سوی دیگر عاملی شده است در نارسایی های کنونی طراحی فضاهای شهری از جمله: فقدان کارایی لازم، نقش تصمیم سازی ارتباطی، ناپیوستگی فضایی، انزوا و طراحی منفک فضا، استفاده صرفا نمایشگاهی و ... مسایلی از این قبیل، عاملی بر شکل گیری تفکر شبکه منسجم فضاهای شهری در این پژوهش بوده است. با توجه به نوع موضوع انتخاب شده، این پژوهش در پی ارزیابی و نقد طراحی فضایی- بصری یکی از محلات شهر تهران از دیدگاه ساختارگرایی می باشد، بنابراین با استفاده از روشی تحلیلی میزان انطباق طرح را با معیارهای شهرسازی می سنجد. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش شامل اطلاعاتی از قبیل طرح های بالادست همچون طرح های جامع و تفصیلی شهر تهران، اطلاعات اقتصادی و اجتماعی مرکز آمار ایران و همچنین اطلاعات جمع آوری شده است. روش گردآوری اطلاعات مورد نیاز این پژوهش از طریق اسناد کتابخانه ای، اسناد سازمانی و مشاهدات میدانی می باشد. استفاده از اطلاعات جمع آوری شده در جهت ارزیابی طرح مذکور و مشخص کردن نقاط قوت و ضعف موجود در این پژوهش مستلزم نگاهی نسبتا جامع به همه ی مسائل و انطباق آنها با معیارهای شهرسازی می باشد.

کلیدواژه ها:

ساختارگرایی ، منظر شهری ، طراحی فضایی- بصری ، محله های شهری ، نظریه ساختارگرایی.