بررسی نقش اقلیم در شکل دهی فرم اسکلت سازه های مسکن شهری

امروزه با توسعه و پیشرفت تکنولوژی، با توجه به بحران انرژی و سوختهای فسیلی، آلودگی های زیست محیطی و بحران جهانی گرمایش زمین، افزایش جمعیت و نیاز به مصرف انرژی، بشر را در شرایطی قرار داده که باعث گردیده عصر پایدار سازی آغاز شود و ساختمان سازی همساز با عوامل محیطی شاهد تغییرات فراوانی در جهت بهبود بخشیدن به این اوضاع گردد. با طراحی سازه های متناسب با اقلیم و ایجاد یک الگو، میتوان تاثیر زیادی بر کاهش مصرف انرژی و جلوگیری از اتلاف بی رویه انرژی و همچنین به و قوع پیوستن طرح های همساز با محیط و ساختمان های پایدار داشت. لذا شناخت شرایط اقلیمی در هر منطقه از مهمترین عوامل در ایجاد آسایش و رفاه کاربران ساختمان ها در مناطق مختلف و رسیدن به طراحی سازه های پایدار می باشد. چرا که سازه و اقلیم، ارتباط و تاثیرات مستقیمی بر یکدیگر و جغرافیای انسانی یک منطقه دارند. طراحی ساختمان اولین خطوط دفاعی در برابر عوامل اقلیمی خارج می باشد. در تمام اقلیم ها، ساختمان هایی که براساس اصول طراحی اقلیمی ساخته شده اند، ضرورت گرمایش و سرمایش مکانیکی را به حداقل کاهش میدهند، درعوض از انرژی طبیعی موجود در اطراف ساختمان ها استفاده می کنند. این امر موجب صرفه جویی در مصرف انرژی می شود و در استفاده بهینه از شرایط محیطی در ایجاد آسایش برای زندگی در داخل ساختمان ها یاری رسان خواهد بود. هدف از نگارش این مقاله بررسی تاثیر عوامل اقلیمی در شکل دهی سازه ها و علی الخصوص ساختمان های شهری می باشد. گردآوری اطلاعات این تحقیق، بصورت کتابخانه ای، اسنادی و پیمایشی بوده است. و در پایان باید متذکر شد، با آگاهی از عوامل و عناصر اقلیمی مناطق شهری، جهت گیری ساختمانها، شناخت از مصالح ساختمانی مناسب، انتخاب ابعاد پنجره ها و غیره می توان تدابیری اندیشید تا ساکنان احساس راحتی و آسایش بیشتری کنند و با مصرف کمترین انرژی بتوانند گرمایش و سرمایش مورد نیاز مسکن خود را تامین نمایند.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، طراحی سازه ، ساختمان ، مسکن شهری