بررسی شاخص های سرزندگی در زندگی شبانه پیاده راه ها(دو نمونه موردی:پیاده راه استروگت درکپنهاگ وپیاده راه سی تیر در تهران)

درجهان امروزی،اغلب مردم دارای مشاغل و فعالیت های روزانه هستند و اکثر مردم فعالیت های روزانه را به منظور انجام امور کاری در نظر می گیرند لذا میتوان بهترین فرصت برای سپری کردن اوقات فراغت را بعد از غروب آفتاب و در ساعات شبانه دانست.زندگی شبانه میتواند یک عامل موثر برای استفاده از تمامی ساعات شبانه برای افراد با مشاغل روزانه باشد و افراد در این زمان میتوانند فعالیت هایی همچون اجتماعی،اقتصادی،فرهنگی را انجام دهند.در بیشتر کشورهای جهان میتوان زندگی شبانه را در خیابان ها و پیاده راه ها دید.پیاده راه هایی که شامل فعالیت های گوناگون مربوط به زندگی شبانه مانند:رستوران ها،کافه و کلاب ها،اجرای موسیقی شبانه،برگزاری فستیوال ها،بازار ها و مغازه ها،سینما،تئاتر و مکان های تاریخی اعم از مذهبی یا فرهنگی و یا سایر فعالیت های خیابانی که در این پیاده راه ها میتواند رخ دهد. یکی از ویژگی ها و عامل های یک پیاده راه موفق با رویکرد زندگی شبانه میتواند عامل سرزندگی باشد .میتوان گفت که هرچه عامل سرزندگی در پیاده محور ها پررنگ تر باشد ، حضور پذیری افراد بیشتر میشود که در نتیجه کیفیت زندگی شبانه در پیاده راه افزایش میابد. زندگی شبانه در پیاده راه ها میتواند تاثیرات بسزائی در رشد اقتصاد شهر،افزایش حضورگردشگران،افزایش سرزندگی در محیط و افزایش ایمنی در ساعات مرده شهرداشته باشد.هدف از این پژوهش شناسایی شاخص های چهار عامل سرزندگی که شامل عوامل معنایی و هویتی،کالبدی و عملکردی،اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی ،محیط زیستی در پیاده راه استروگت درکپنهاگ و پیاده راه سی تیر در تهران و مقایسه آنها می باشد که به روش تحلیلی-توصیفی انجام شده است و در نتیجه ارتباط بین سرزندگی و زندگی شبانه توضیح داده میشود.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، زندگی شبانه ، حضور پذیری ، سرزندگی ، رشد اقتصاد شهر ، عوامل سرزندگی