تدوین مدل علی طلاق عاطفی بر اساس خودتمایزیافتگی و درگیری عاطفی و انتقاد در خانواده با توجه به نقش واسطه ای ناگویی خلقی

هدف از پژوهش، تدوین مدل علی طلاق عاطفی بر اساس تمایز یافتگی خود و درگیری عاطفی و انتقاد در خانواده با توجه به نقش واسطه ای ناگویی خلقی بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری، شامل کلیه افرادی که به منظور دریافت مشاوره به مراکز مشاوره استان تهران مراجعه کرده بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش، مبتنی بر هدف و در دسترس بود. در خصوص حجم نمونه جهت آزمون مدل پیشنهادی و فرضیه های پژوهش، با توجه به تعداد متغیرهای پژوهش۴۰۰ آزمودنی به عنوان نمونه پژوهش از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (۲۰۱۰)، مقیاس تمایز یافتگی خود اسکورن و فرایدلند(۲۰۰۲)، مقیاس درگیری عاطفی و انتقاد در خانواده شیلد و همکاران(۱۹۹۲) و مقیاس ناگویی خلقی تیلور( ۱۹۸۶) بود. یافته ها: نتایج نشان داد که مدل مفهومی پژوهش با داده های گرد آوری شده برازش دارد و ضریب مسیر بین متغیرها معنادار می باشد و تمام فرضیه های پژوهش نیز در سطح۵ ۰/۰ معنادار و مورد تایید می باشد

کلیدواژه ها:

تمایز یافتگی خود ، درگیری عاطفی و انتقاد در خانواده ، طلاق عاطفی ، ناگویی خلقی