پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس خود ارزشمندی و سبک های رفتاری دانشجویان سال اول دانشگاه آزاد اسلامی

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس خود ارزشمندی و سبک های رفتاری دانشجویان سال اول دانشگاه آزاد اسلامی بود. روش پژوهش، برحسب هدف بنیادی می باشد. از لحاظ روش در زمره تحقیقات همبستگی با تکیه بر رگرسیون است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان سال اول دانشگاه های آزاد شهر تهران بود که از بین آنها ۱۵۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر با استفاده از پرسشنامه است. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های سازگاری اجتماعی (بل)، خودارزشمندی (کروکر وهمکاران)، وسبک رفتاری دیسک (مارستون) می باشد. جهت تجزیه تحلیل داده ها ابتدا در تحلیل های توصیفی به بررسی ویژگی های جمعیت شناختی و بیان شاخص های گرایش مرکزی(میانگین، میانه) و پراکندگی(انحراف معیار، واریانس،کجی و کشیدگی) پرداخته شد و در قسمت آمار استنباطی از آزمون های پارامتریک تحلیل رگرسیون چند متغیره و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. در این پژوهش، محقق، داده و اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه را پس از استخراج و طبقه بندی از طریق نرم افزار SPSS ۲۰ و R مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.با استناد به یافته ها، مشخص شد که بین سازگاری اجتماعی و خود ارزشمندی رابطه معناداری وجود دارد. از طرفی بین سبک های رفتاری و سازگاری اجتماعی، سبک رفتاری تاثیر گذاری بیشترین همبستگی را با سازگاری اجتماعی داردکه در حاشیه معناداری است.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، خودارزشمندی ، سبک های رفتاری ، دانشجویان سال اول.