بررسی درجه تحرک بین المللی سرمایه با آزمون نظریه فلداشتین-هوریوکا در اقتصاد ایران

فرآیند انباشت سرمایه و منبع تامین مالی آن از اهمیت بالایی در رشد اقتصادی و توسعه کشورها برخوردار است. برای انباشت سرمایه، دو منبع پس اندازهای داخلی و خارجی وجود دارد. هر چه کشور قادر به جذب سرمایه های خارجی بیشتری باشد از درجه تحرک بین المللی سرمایه بالاتری برخوردار است. پژوهش حاضر با آزمون نظریه فلداشتین-هوریوکا در پی بررسی درجه تحرک بین المللی سرمایه برای اقتصاد ایران است. نتایج روش خودرگرسیو با وقفه های توزیعی (ARDL) حاکی از ارتباط قوی بلندمدت (۰.۸۱۴۳) پس انداز و سرمایه گذاری در ایران دارد که این نشان از درجه پایین تحرک بین المللی سرمایه برای اقتصاد ایران است. نتایج ضریب متغیر تصحیح خطا (ECM) نیز حاکی از آن است که در هر دوره حدودا ۲۱ درصد از عدم تعادل در سرمایه گذاری تعدیل شده و به سمت روند بلندمدت خود نزدیک میشود. همچنین نتایج ازمون علیت هیسائو نیز نشانگر آن است که علیت از سوی چرخه های سرمایه گذاری به سوی چرخه های پس انداز وجود ندارد اما علیت از سوی چرخه های پس انداز به سمت چرخه های سرمایه گذاری وجود دارد و لذا در ایران مسیر حرکت سرمایه گذاری متاثر از پس اندازهای داخلی بوده و کمتر تحت تاثیر جذب پس اندازهای خارجی است که خود گواه دیگری بر پایین بودن تحرک بین المللی سرمایه در ایران است.

کلیدواژه ها:

درجه تحرک بین المللی سرمایه ، پس انداز و سرمایه گذاری ، نظریه فلداشتین-هوریوکا ، روش خودرگرسیو با وقفه های توزیعی ، آزمون علیتهیسائو