رابطه مدیریت دانش با سلامت سازمانی و شفافیت سازمانی

امروزه به سبب تحولات در حوزه های فن آوری های اطلاعاتی و ارتباطی و رواج نوع جدیدی از سبک زندگی، عصر جدیدیپدید آمده است که آن را عصر اطلاعات با به عبارت دیگر عصر دانش می نامند. در چنین عصری است که اطلاعات و دانش،حوزه های مختلف مدیریت، سیاست، اقتصاد و شکل جدیدی از اولویت بندی ها را از نظر سیاست گذاری و برنامه ریزی پدیدآورده است. از این روست که در جهان امروز بر توسعه، برنامه ریزی، و نظام های مدیریت مبتنی بر دانش تاکید شده است. اینمدیریت مبتنی بر دانش، فرایندهای محکمی را در بردارد. از جمله خلق (تولید)، ذخیره، اشاعه، و به کارگیری دانش. به عبارتدیگر در مدیریت مبتنی بر دانش، تمرکز اصلی باید بر خلق، ذخیره، اشاعه و به کارگیری دانش باشد. به عنوان مثال اگر درسیستم های مدیریتی قبلی اوج بهره وری سازمان منوط به تولید بیشتر بود، در سازمان های نوآور و خلاق مبتنی بر دانشامروزی، نیروی انسانی مولد دانش، که حاوی تجربیات و دانش تخصصی است، از ارزش روزافزون برخوردار است و سیاست هایمدیریتی در راستای چگونگی ذخیره دانش تولید شده، اشاعه آن و استفاده با به کار گیری آن در فرایندهای تولید یا خدماتمی باشد. از این رو نگاه مدیریت مبتنی بر دانش را باید نگاه حامی تجربه، تخصص و دانش تک تک کارکنان مشغول در یکشرکت، بنگاه، سازمان و ... دانست. اداره برای جامعه مانند چرخ برای وسیله نقلیه و دست وپا برای انسان است، همانطور کهوسیله نقلیه بی چرخ نمی تواند حرکت کند و انسان بدون دست وپا قادر نیست نیازهای خود را برطرف نموده وبه هدفها وخواسته های خود برسد، جامعه نیز بدون اداره ای برخوردار از سلامت نمی تواند در راه تامین نیازها و دستیابی به هدف هایخویش گامی بردارد.در بررسی اینکه چرا سازمان ها در راهبرد باز و شفاف درگیر می شوند، می توان گفت رهبران سازمان در واکنش به ترس ازاینکه تحلیل گران ممکن است با توجه به محدودیت های شناختی خود و یا عدم قطعیت ارزیابی، سهام خود را کاهش دهند.سازمان و مدیریت برای جلوگیری از دست دادن چیزی مانند شهرت و کاهش عدم قطعیت، باید شفاف و باز عمل کند و باپرداخت بیشتر برای سهام، ارزش شرکت را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

سلامت سازمانی ، شفافیت سازمانی ، دانش سازمانی