بررسی کارکرد معنایی و نمادین اسطوره های ایرانی در نقاشی معاصر ایران

نماد عبارت است از چیزی مرتبط با چیز دیگر که به آن معنا میدهد یا نماینده آن است. از نظر نظریه پردازانی چون یونگ آنچه نماد میخوانیم و مینامیم، تصویری است دو جنبه ای و دوکششی؛ تصویری که به طور همزمان نه تنها بیانگر مفاهیم آشنای زندگی ماست، بلکه نشانگر معانی پنهان زندگی ما نیز هست. اسطوره عبارت است از داستانهایی که با پوششی از نمادها و تحلیل ها و البته استعاره ها، پس از هزاران سال به ما رسیده اند. علم اسطوره شناسی ایده ها را در فرمها بررسی میکند و در ارتباط با اسطوره، نماد همان زبان اسطوره است. هدف این پژوهش بررسی کارکرد معنایی و نمادی اسطوره های ایرانی در فضای گرافیک ایران است، سخن گفتن با روشهای نمادین میتواند کارایی بهتری برای درک نهایی مطلب باشد. زیرا زبان متعارف از عهده تمامت پرسش و پاسخ برنمی آید. بنابراین نماد به کمک می آید تا انگشت اشاره ای برای درک بهتر مفاهیم باشد. اسطوره ها در فرهنگ و باورهای ایرانی نقش موثری داشته اند، به طوری که بدون آگاهی نسبی از آنها، نمیتوان به درک درستی از اعتقادات و حتی احساسات مردمان ایران دست یافت. این پژوهش کیفی و از نوع توصیفی و تحلیلی است. جمع آوری داده های پژوهش به صورت کتابخانه ای و به کمک ابزار مشاهده صورت گرفته است. آنچه در نهایت ازاین پژوهش قابل نتیجه گیری است هنرمندان معاصر ایران از اسطوره در کارهای خود استفاده کرده اند، اما خوانش آن با توجه به مخاطب میتواند دارای تفاوتهای زیادی باشد.

کلیدواژه ها:

اسطوره ، نماد ، نقاشی معاصر.