تحلیل شیوه های تدریس و آموزش درس علوم تجربی در مقطع ابتدایی

با توجه به اینکه امروزه در حوزه آموزش ابتدایی شاهد تحولات چشم گیری هستیم، آموزش کاربردی علوم تجربی اهمیت بسزایی یافته است و مسئولین ذی ربط به دنبال افزایش عمق یادگیری و کاربردی تر نمودن این درس کلیدی برای دانش آموزان هستند، از این رو ایجاد تحول در ساختارهای سابق برای دستیابی به این اهداف اجتناب ناپذیر است. چالش ساختار شکنی در آموزش علوم منجر به اجرای الگوهای نوین یادگیری- یاددهی شده است. هدف این پژوهش تحلیل شیوه های نوین موثر در آموزش علوم تجربی در مقطع ابتدایی است این پژوهش یک مطالعه کیفی است که با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. داده های حاصل در پژوهش به صورت کیفی تجزیه و تحلیل شده اند. برای گردآوری داده ها، از اسناد و مدارک کتابخانه ای، مجلات، گزارش های تحقیقی، اسناد و مدارک برنامه درسی کشورهای موردمطالعه، جستجو در شبکه جهانی اینترنت و سایت های معتبر استفاده شده است. یافته ها این پژوهش حاکی از آن است که شیوه های تدریس ساخت گرایی، کاوشگری، بدیعه پردازی و بحث گروهی از جمله شیوه های فعالی هستند که آموزگاران و مربیان می توانند از این شیوه ها برای یادگیری عمیق تر، داشتن کلاس پویا و فعال بهره جویند. در کشو های اروپایی از روش ها و الگوهای نوین تدریس به ویژه روش های اکتشافی و مشارکتی به صورت فعال همراه با فعالیت های عملی و آزمایشگاهی در تدریس علوم تجربی استفاده می شود. همچنین برخورداری از امکانات و تجهیزات مناسب آموزشی و بهره گیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات از نکات برجسته موفقیت در روش های تدریس آموزش علوم در کشور های اروپایی است. اما در کشور ایران در بسیاری از مدارس همچنان از روش های سنتی در تدریس آموزش علوم استفاده می شود و کمبود امکانات و تجهیزات مناسب آموزشی و آزمایشگاهی در اکثر مدارس به چشم می خورد. همچنین این پژوهش در پایان با ارائه پیشنهادهای راهبردی و عملی جهت بهبود کیفیت آموزشی روش های تدریس آموزش علوم همراه است.

کلیدواژه ها:

ابتدایی ، آموزش ، تدریس ، علوم تجربی ، فعال