رابطه نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری با سبک مقابله اسلامی در بیماران مبتلا به سرطان پستان

سابقه و هدف: اخیرا سبک های مقابله ای مبتنی بر آموزه های دینی به عنوان مولفه های حفظ بهداشت روان بیماران مورد مطالعه قرار گرفته و پژوهشگران مختلف به دنبال بررسی رابطه بین روش های مقابله ای و مولفه­ های مرتبط با سلامت و سازگاری با مصائب برآمده اند. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری با سبک مقابله اسلامی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش ها: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن را کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان پستان کلینیک آنکولوژی و رادیوتراپی رضا (ع) مشهد در سال ۱۴۰۰ تشکیل داده اند. نمونه موردنظر نیز ۱۰۰ نفر از این بیماران بوده که به صورت هدفمند و بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش مقیاس نگرش به زندگی (LRI)، مقیاس سازگاری با سرطان (Mini-Mac) و سبک مقابله اسلامی (ICSQ) بود و تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون و همبستگی پیرسون انجام شد. یافته ها: بین سبک مقابله اسلامی با نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری در جهت مثبت ارتباط معنی دار وجود دارد به این صورت که انحراف معیار نگرش به زندگی به میزان ۰/۱۲ در انحراف معیار سبک مقابله اسلامی تغییر مثبت ایجاد نموده و انحراف معیار نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری به میزان ۰/۱۷ در انحراف معیار سبک مقابله اسلامی تغییر ایجاد نموده ­اند و در این میان سهم نگرش به زندگی در این رابطه بیشتر است (۰/۰۰۱). نتیجه گیری: به طورکلی می توان نتیجه گرفت که سبک مقابله اسلامی می تواند نگرش به زندگی و سازگاری با بیماری را پیش بینی نماید و بدین طریق به حفظ سلامت روان آنان کمک نماید. بر همین اساس پیشنهاد می ­شود به سبک مقابله اسلامی در خصوص ارتقای بهداشت روانی بیماران توجه شود.

کلیدواژه ها:

Breast cancer patients ، Adaptation to the disease ، Islamic coping style ، Attitude towards life ، بیماران مبتلا به سرطان پستان ، سازگاری با بیماری ، سبک مقابله اسلامی ، نگرش به زندگی