حفاظت از سازه ها در مناطق ساحلی

دستورکار ۲۰۳۰ یونسکو اهداف توسعه پایدار) هم یک چالش مهندسی و هم یک فرصت مناسب برای دستیابی به رفاه و زندگی بهتر است. انرژی پاک ( SDG ۷ )، شهرها و جوامع پایدار ( SDG ۱۱ ) و اقدامات اقلیمی ( SDG ۱۳ ) نشان دهنده تلاشی برای مدیریت، برنامه ریزی و توسعه ساختمان ها و زیرساخت ها می باشند. هدف از این مطالعه مروری بررسی به منظور تحلیل اثر نانو موا د در سازه های احداث شده در مناطق شهری به خصوص مناطق ساحلی که تحت تاثیر عوامل اقلیمی منطقه قرار گرفته اند و روش های حفاظت سازه ها در این مناطق می باشد. در ابتدا قوانین مختلف خواص بتن در کشورهای مختلف را تجزیه و تحلیل نموده سپس ویژگی های سیمان، پوشش سیمان، مقدار آب سیمان و اثر کلرید را بررسی گردید. تفاوت دوام بتن بر اساس تقویت کننده های معمولی و نانومواد و همچنین استفاده از عناصری مانند نانوسلیس، گرافن اکسید و غیره پرداخته شده است و با استفاده از نمایان ترین و نامطلوب ترین سازه ها، نتیجه گیری از کاربرد آن ها در ساختمان ها بر اساس توصیه های مهندسی که بیشتر در معرض اعمال محیط های دریایی می باشند، انجام می شود. در نتایج این مطالعهتوصیه هایی در مورد دوام، افزایش طول عمر و استفاده از مواد جدید در عناصر زیرساختی در محیط های دریایی بسیار نامساعد ارایه می دهد.

کلیدواژه ها:

سند ۲۰۳۰ یونسکو ، توسعه پایدار ، نانو مواد ، محیط های دریایی ، انرژی پاک