بررسی روشهای مختلف سیستم اتصال زمین در شبکه های توزیع انرژی الکتریکی و انتخاب بهترین روش با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی

موضوع سیستمهای اتصال زمین در شبکه های توزیع از مسائلی است که به لحاظ الکتریکی و حفاظتی بسیار مهم بوده و با توجه به وضعیت موجود و غیریکنواخت در شرکتهای توزیع به منظور افزایش قابلیت اطمینان کافی در بهره برداری صحیح و ایمن از شبکه ها و جلوگیری از خطرات ناشی از خطاها برای انسانها و تجهیزات، ضرورت بررسی سیستمهای اتصال زمین موجود در شبکه های توزیع و رعایت اصول فنی و اقتصادی آن احساس میشود. این مقاله روشهای مختلف زمین کردن در شبکه های توزیع انرژی الکتریکی شامل: الکترود عمودی توسط میله های آبکاری شده، صفحه، میله با مواد کاهنده و هدایت کردن سیم مفتول به داخل زمین توسط لوله را با معیارهای تقلب در اجزا، تسهیل در نظارت، کنترل و بهره برداری، اجرایی و دردسترس بودن و نیز قیمت تمام شده را مقایسه نموده و اولویت انتخاب روشهای مذکور رابا روش AHP بدست می آورد. همچنین با انجام محاسبه مقاومت سیستم زمین به روشهای ذکر شده در خاکهای مختلف نشان داده شده است که برخی روشها برای رسیدن به شرایط استاندارد بهرهبرداری مناسب و بهینه نبوده و نبایستی به کار روند. استاندارد BS۷۴۳۰ بالاترین حد مجاز مقاومت قابل قبول برای هر سیستم اتصال زمین را ۲۰اهم الزام کرده است. این در حالی است که طبق استاندارد IEEE Std ۸۰ بایستی مقاومت کل شبکه های الکتریکی (نول) اتصال زمین، بین ۱ تا ۵ اهم باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم اتصال زمین ، مقاومت زمین ، توزیع انرژی الکتریکی ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی