بررسی نشانگرهای زیستی سیتوژنتیک در پرتوگیری شغلی پرتوکاران پزشکی از دوزهای کم تابش یونیزان: یک مطالعه مروری

سابقه و هدف: پرتوهای یونیزان نقش مهمی را در تشخیص و درمان پزشکی ایفا می کنند. با این حال ممکن است اثرات نامطلوبی بر سلامت انسان ها داشته باشد. بنابراین رعایت اصول حفاظت در کاهش این اثرات نامطلوب موثر واقع شود. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی مطالعاتی است که تابش گیری شغلی از دوزهای کم پرتوهای یونیزان را در پرتوکاران پزشکی با استفاده از دو نشانگر زیستی سیتوژنتیک استاندارد مورد ارزیابی قرار داده اند. مواد و روش ها: در این مطالعه ابتدا به خلاصه ای از مطالعات انجام شده در سال های اخیر در ارتباط با پرتوکاران پزشکی که تحت تابش گیری شغلی از پرتوهای یونیزان قرار دارند، اشاره و در ادامه به مقایسه نتایج این مقالات و بررسی عوامل مخدوشگر پرداخته شده است. نتایج: اکثریت این مطالعات بیان نموده اند که پرتوگیری مزمن از دوزهای کم از پرتوهای یونیزان سبب افزایش انحرافات کروموزومی و میکرونوکلئید در پرتوکاران پزشکی در مقایسه با گروه کنترل می شود، اگرچه در این بین نتایج متناقضی هم وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. از سوی دیگر، علاوه بر دوز تجمعی دریافتی افراد و سال های اشتغال پرتوکاری، عوامل مختلف دیگری ازجمله: سن، جنس، مصرف سیگار و یا حتی رژیم های غذایی خاص نیز می تواند بر این آسیب ها اثرگذار باشد. نتیجه گیری: باتوجه به گسترش استفاده از پرتوهای یونیزان در حوزه ی پزشکی، وضعیت حفاظت از پرتوکاران امری مهم و جدی است. بنابراین به نظر می رسد نظارت مستمر بیولوژیکی در کنار رعایت پروتکل های استاندارد حفاظت از پرتوکاران ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

Occupational exposure ، Ionizing radiation ، Chronic low dose ، Cytogenetic biomarkers ، پرتوگیری شغلی ، پرتوهای یونیزان ، دوزهای کم مزمن ، نشانگرهای زیستی سیتوژنتیک