پاسخ حاد بازتوانی ورزشی همراه با تحریک الکتریکی بر سطوح سرمی آنتی ژن کربوهیدرات ۱۲۵ (CA-۱۲۵) و سیستاتین سی (Cys-C) موش های صحرایی انفارکته قلبی

سابقه و هدف: فعال شدن فرآیندهای التهابی پس از انفارکتوس ضروری است، اما اگر بیش از حد ادامه یابد، وقوع مجدد سکته قلبی را تسهیل می نماید. تمرین استقامتی ، نقش مهمی در بهبود التهاب و وضعیت بیماران انفارکته دارد. بر این اساس، تحقیق حاضر با هدف بررسی پاسخ حاد بازتوانی ورزشی به همراه تحریک الکتریکی بر CA-۱۲۵ و Cys-C موش های صحرایی انفارکته قلبی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی کنترل شده با گروه شاهد ۵۰ سر موش صحرایی نژاد ویستار (۸ هفته ای با وزن ۳۰±۲۲۰ گرم) به طور تصادفی به ۵ گروه سالم، انفارکته، انفارکته - بازتوانی ورزشی، انفارکته - تحریک الکتریکی و انفارکته - بازتوانی ورزشی - تحریک الکتریکی تقسیم شدند. انفارکتوس میوکارد با استفاده از تزریق زیرجلدی ایزوپروترونول (۱۵۰ میلی گرم / کیلوگرم) به فاصله ۲۴ ساعت در گروه ها القا گردید. گروه های مداخله برای یک جلسه تحت تمرین استقامتی (تردمیل با سرعت ۲۰ متر / دقیقه و برای ۱ ساعت) و تحریک الکتریکی (دستگاه فوت شوک با ۰/۵ میلی آمپر و ۲۰ دقیقه) قرار گرفتند. سپس بلافاصله بعد از مداخله، سطوح سرمی CA-۱۲۵ و  Cys-Cبه روش الایزا بررسی شد. آنالیز داده ها با آزمون آنووا یک طرفه و تعقیبی توکی در سطح معنی داری ۰/۰۵>P بود. نتایج: القای انفارکتوس موجب افزایش معنی داری سطوح سرمی CA-۱۲۵ وCys-C  می شود (۰/۰۰۰۱=P). یک جلسه تحریک الکتریکی و بازتوانی ورزشی همراه با تحریک الکتریکی کاهش معنی دار سطوح سرمی CA-۱۲۵ را به همراه داشت (۰/۰۵تحریک الکتریکی و بازتوانی ورزشی همراه با تحریک الکتریکی، منجر به بهبود وضعیت التهابی بیماران انفارکته می شود.

کلیدواژه ها:

Myocardial infarction ، Exercise rehabilitation ، Electrical stimulation ، Cystatin C ، Carbohydrate antigen ۱۲۵ ، انفارکتوس میوکارد ، بازتوانی ورزشی ، تحریک الکتریکی ، سیستاتین سی ، آنتی ژن کربوهیدرات ۱۲۵