تاثیر روش های ایجاد سوراخ بر نیروی ماشین کاری و زبری سطح

سوراخ کاری به دلیل کاربرد بسیار در صنایع هوافضا، نفت گاز و صنایع نظامی از اهمیت بالایی برخوردار است؛ به طوری که در بعضی از کشورهای صنعتی نزدیک به نیمی از ماشین کاری های صورت گرفته بر قطعات را تشکیل می دهد. برای ایجاد سوراخ روش های متنوعی وجود دارد که هرکدام در نوع براده برداری و درگیری ابزار با یکدیگر متفاوت هستند که سبب تاثیر بر بسیاری از پارامترهای متاثر از ماشین کاری مانند زبری سطح و نیروی ماشین کاری می شود. به همین منظور در این پژوهش، تاثیر چهار روش سوراخ کاری شامل فرزکاری مارپیچ، فرزکاری پروفایل، سوراخ کاری معمولی و سوراخ کاری با پیش مته بر میزان نیروی ماشین کاری و زبری سطح موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مسیرحرکت ابزار تاثیر به سزای بر میزان نیروی ماشین کاری و زبری سطح دارد به طوریکه فرزکاری مارپیچ کمترین میزان زبری سطح و فرزکاری پروفایل کم ترین میزان نیروی ماشین کاری را در بین روش های ایجاد سوراخ داشتند. در بین تمامی پارامترهای ماشین کاری سرعت برشی تنها پارامتر ماشین کاری بود که اثر مثبت بر زبری سطح و نیروی ماشین کاری داشت. سوراخ کاری با پیش مته به دلیل درگیر نبودن نوک ابزار در براده برداری باعث ارتعاش ابزار و افزایش زبری سطح سوراخ می شود

کلیدواژه ها:

نیروی ماشین کاری ، زبری سطح ، روش های ایجاد سوراخ ، فولاد ابزار AISI D۲