باز شناسی الگوهای معماری خانه در معماری کهن ایرانی و کاربرد آنها در مساکن امروزی

از میان انواع فضاهای زندگی انسان، خانه از اهمیت بسزایی برخوردار است، چراکه بیشترین ادراک و تجربه احساسی انسان ازطریق الگو های فضایی در خانه صورت می پذیرد. هر الگوی فضایی شامل عناصر (سقف، کف و دیوار و غیره)، عوامل (ورودی،سردر، ایوان و غیره) و حالت ها (فضای غنی شده، محصول قرن ها تجربه احساسی تجسم یافته در بنا) می باشدکه منعکسکننده ی روابط طبیعی، اجتماعی و روحانی آدمی است. الگوهای فضایی تحت تاثیر اقتضائاتی نظیر فرهنگ، اقتصاد، رخدادهایتاریخی-اجتماعی و اقلیم در طول زمان شکل گرفته است. بدین جهت شایسته ی توجه، بازشناسی و کاربرد در معماری معاصربستر شکل گیری خود می باشد. این مقاله شامل سه بخش می باشد. دو بخش اول در فرآیند پژوهشی کتابخانه ای و باکنکاش در منابع مختلف، ابتدا به بررسی ویژگیهای معماری مساکن گذشته ایران می پردازد و شکل گیری آن را در مسکنایرانی تحلیل می کند و سپس سیر تحول این الگوها را در معماری معاصر ایران و چالش های حادث شده در مسکن امروزیبررسی شده است. در بخش سوم مولفان تلاش کرده اند تا با به کارگیری روش تحقیق کیفی و براساس شرایط موجودو قوانین کنونی معماری و شهرسازی حاکم در کشور، با تدوین راهکارها و پیشنهادهای طراحی در مسکن معاصر، اصول بیانشده بخش اول در شکل گیری معماری مسکونی احیا نمایند.

کلیدواژه ها:

معماری ، معماری کهن ایرانی ، مسکن معاصر