اثربخشی بازی درمانی با رویکرد گشتالتی بر احساس تنهایی در پسران کم توان ذهنی بالای ۱۴ سال با الگوی آینده پژوهی

زمینه: آینده پژوهی یک حوزه ی پژوهشی نسبتا جدید است که می تواند مبانی نظری و عملی یافته های علمی را دربرگیرد و نتایج حاصل از آن می تواند تاثیرات گسترده ای بر حوزه روانشناسی کودکان استثنایی داشته باشد. هدف: از این پژوهش تعیین اثربخشی بازی درمانی با رویکرد گشتالتی بر احساس تنهایی در پسران کم توان ذهنی بالای ۱۴ سال می باشد که امید است زمینه ساز مداخله ها و پژوهش های ارزشمند آتی باشد .روش مطالعه : روش پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه ازمایشی با طرح پیش ازمون و پس ازمون با گروه کنترل می باشد . جامعه آماری این پژوهش را پسران کم توان ذهنی در مرکز جامع توانبخشی و حرفه آموزی تشکیل می دهد .روش نمونه گیری به صورت هدفمند می باشد. نمونه اماری این پژوهش ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه ازمایش و ۱۵ نفر از گروه کنترل) به صورت تصادفی از بین افرادی که شرایط ورود به مطالعه را دارا بودند ،انتخاب شدند. برای جمع اوری داده ها از پرسشنامه مقیاس تنهایی آشر استفاده شده است. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون چند متغیره کوواریانس تحلیل شد.یافته ها نشان داد که تنهایی پسران کم توان ذهنی بالای ۱۴ سال که بازی درمانی با رویکرد گشتالتی را دریافت کرده اند ،نسبت به گروه کنترل تغییر معناداری داشته است .در نتیجه بازی درمانی با رویکرد گشتالتی می تواند در کاهش احساس تنهایی پسران کم توان ذهنی بالای ۱۴ سال موثر باشد .

کلیدواژه ها:

بازی درمانی گشتالتی ، احساس تنهایی ، کم توان ذهنی