مقایسه حمایت اجتماعی و رابطه والد-فرزندی در والدین دارای فرزند اتیسم و والدین دارای فرزند عادی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه حمایت اجتماعی و رابطه والد-فرزندی در والدین دارای فرزند اتیسم و والدین دارای فرزند عادی می باشد. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع علی – مقایسه ای می باشد. جامعه آماری شامل مادران دارای فرزند طیف اتیسم و مادران دارای کودکان عادی ۷ تا ۱۲ سال شهر گرگان بود. مادران دارای فرزند اوتیسم از مرکز توان بخشی یارا در شهر گرگان و مادران دارای فرزند عادی از مدرسه دخترانه غیر دولتی ایثار و مدرسه غیردولتی پسرانه پرتو دانش در روند جلسه اولیا و مربیان انتخاب شدند. روش نمونه گیری برای هر دو گروه به صورت نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند صورت گرفت و حجم نمونه ۶۰ نفر (۳۰ نفر مادران دارای فرزند اوتیسم و ۳۰ نفر مادران دارای فرزند عادی) بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های حمایت اجتماعی ادراک شد ( MSPSS) و مقیاس رابطه والد- کودک (PCRS ) بود. یافته ها نشان دادند که بین میانگین های عامل خانواده، دوستان و دیگران در والدین دارای فرزند اتیسم با والدین دارای فرزند عادی تفاوت معنادار وجود دارد. به عبارت دیگر، میانگین والدین دارای فرزند اتیسم والدین در عامل های خانواده، دوستان و دیگران به طور معنادری پایین تر از والدین دارای فرزند عادی بود(۰۵/۰P< ). اما بین میانگین های تعارض و نزدیکی، صمیمیت در والدین دارای فرزند اتیسم با والدین دارای فرزند عادی تفاوت معنادار وجود ندارد (۰۵/۰P>).

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ، رابطه والد-فرزندی ، اتیسم