تبیین و ارزیابی عوامل موثر در باز آفرینی شهری بافت های فرسوده شهری با رویکرد مشارکت اجتماعی ساکنین (مطالعه موردی: منطقه ۸ شهر شیراز)

توجه به بافت های فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری آن ها، به موضوعی جدی و محوری تبدیل شده، به گونه ای که سازمان های ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافت های مذکور سوق داده و لزوم مداخله در این بافت ها را در دوره های مختلف زمانی مطرح نموده است. رویکردهای مرمت و بهسازی شهری در سیر تحول و تکامل خود از بازسازی، باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به باز آفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر، از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحضات اجتماعی نیز کذری داشته است. در این پژوهش پس از بررسی مفاهیم پژوهش ، با اتخاذ رویکرد اجتماع محور، به شناسایی و تدوین شاخص ها و زیر شاخص ها پرداخته شده است تا با بهره گیری از اطلاعات به دست آمده از طریق پژوهش میدانی، به تحلیل شدت و ضعف، میزان اثر گذاری و ارتباط میان این شاخص ها پرداخت. در بخش تحلیل اطلاعات، به استفاده از جدول توزیع فراوانی ؛ کشف روابط بین متغیرها و آزمون فرضیات تحقیق پرداخته می شود. نکته ی قابل ذکر پایین بودن حس تعلق مکانی در میان ساکنین محدوده مورد نظر است. در مورد متغیر وابسته مشارکت اجتماعی، متغیرهای مستقل مدت اقامت در محل همبستگی اجتماعی و ارزش های اجتماعی بر متغیر وابسته تاثیر مستقیم می گذارند. در مورد متغیر وابسته همبستگی اجتماعی، متغیرهای مستقل اعتقاد به ارزش های اجتماعی، تمایل به ترک محله، اعتماد اجتماعی و وابستگی مکانی بر متغیر وابسته تاثیر مستقیم می گذارند.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، بافت فرسوده ، مشارکت اجتماعی ، منطقه ۸ شهر شیراز.