ارائه و اعتبارسنجی الگوی خودکارآمدی کارآفرینانه در آموزش عالی (مورد مطالعه: دانشگاه سیستان و بلوچستان)

کارآفرینی فرایندی است که نقش حیاتی در تداوم رشد و توسعه ملی و حتی اقتصاد جهانی ایفا می کند. یکی از عوامل موثر در کارآفرینی، خودکارآمد بودن است که این عامل عنصری حیاتی در زمینه کارآفرینی است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف ارائه و اعتبارسنجی الگوی خودکارآمدی کارآفرینانه در آموزش عالی انجام شده است. مطالعه حاضر از منظر هدف یک پژوهش کاربردی است که با روش آمیخته صورت گرفته است. همچنین از نظر روش و بازه زمانی گردآوری داده ها یک پژوهش پیمایش مقطعی است. جامعه آماری بخش کیفی شامل ۱۶ نفر از خبرگان تجربی و نظری در حوزه مورد مطالعه است. در بخش کمی نیز از دیدگاه ۳۸۴ نفر از دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان (۱۳۹۹-۱۴۰۰) استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته و پرسشنامه محقق ساخته است. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کیفی محتوا با نرم افزار MAXQDA، مدلسازی ساختاری-تفسیری با نر م افزار MICMAC و حداقل مربعات جزئی با نرم افزار SMART PLS استفاده گردیده است. نتایج نشان داد تاثیر محتوای آموزشی بر آموزش کارآفرینانه با مقدار ۵۹۰/۰ و آماره t، ۲۸۳/۵ و تاثیر مولفه حمایت آموزشی بر آموزش کارآفرینانه با مقدار ۵۱۱/۰ و آماره t ۰۲۱/۵ مورد تایید است. آموزش کارآفرینانه بر مهارت های فنی با مقدار ۸۵۵/۰ و آماره t، ۸۷۱/۹ تاثیرگذار و همچنین تاثیر مهارت های ادراکی بر خودکارآمدی کارآفرینانه با مقدار ۴۳۹/۰ و آماره t ۰۷۴/۳ تایید گردید. تاثیر مهارت های فنی بر خودکارآمدی کارآفرینانه با مقدار ۳۸۸/۰ و آماره t ۶۰۵/۲ و تاثیر خودکارآمدی کارآفرینانه بر قصد کارآفرینی با مقدار ۷۴۹/۰ و آماره t، ۴۴/۷ نیز تایید شد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی کارآفرینانه ، قصد کارآفرینی ، آموزش عالی ، پژوهش آمیخته