رابطه بین تمایزیافتگی خود با رضایت زناشویی زوجین

هدف: هدف این پژوهش بررسی رابطه بین تمایزیافتگی خود با رضایت زناشویی زوجین بود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و روش همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین ۲۵ تا ۵۰ سال شهر تهران در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند. با روش نمونه گیری در دسترس ۱۵۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه تمایزیافتگی خود (۲۰۰۳) و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۳) استفاده شد و نیز برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. همچنین داده ها به کمک نرمافزار SPSS تحلیل شدند. یافته ها: با توجه به نتایج پژوهش، بین تمایزیافتگی خود با رضایت زناشویی زوجین ارتباط معنادار دارد. نتیجه گیری: بین تمایزیافتگی خود با رضایت زناشویی زوجین ارتباط معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی خود ، رضایت زناشویی ، زوجین