بررسی ارتباط بین انگیزه پیشرفت و خودپنداره دانشجویان رشته روانشناسی شهر شیراز

هدف :پژوهش حاضر به منظور برسی ارتباط بین انگیزه پیشرفت و خودپنداره دانشجویان رشته روانشناسی شهر شیراز صورت گرفت.روش شناسی :پژوهش حاضر از نوع تحقیقات مطالعه ی توصیفی -همبستگی مقطعی بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل دانشجویان روانشناسی شهر شیراز در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای ۱۰۰نفر%۹۰,۲زن و%۹,۸مرد به عنوان جامعه آماری انتخاب و سپس پرسشنامه ی پژوهشی میان آنان توزیع شد.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی انگیزه پیشرفت هرمنس و پرسشنامه خودپنداره ی راجرز استفاده شد.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل رگرسیون چندمتغیره و روش همبستگی پیرسون ونرم افزار SPSS-۲۴ استفاده شد.یافته ها :بر اساس یافته های پژوهش ارتباط معناداری بین انگیزه پیشرفت با خودپنداره وجود دارد.نتیجه گیری :نتایج نشان میدهد که ارتباط معناداری بین انگیزه پیشرفت باخودپنداره وجود دارد بطوری که هر قدر فرد از انگیزه پیشرفت بالاتری برخوردار باشد و منبع کنترل او درونی تر باشد و از خودپنداره بهتری برخوردار باشد

کلیدواژه ها:

انگیزه پیشرفت ، دانشجویان ، روانشناسی ، خودپنداره