رابطه مهارت های کوانتومی با سبک های مقابله با استرس

مدیران در عصر کنونی برای آن که بتوانند نقش خویش را به انجام برسانند، باید بکوشند روحی جدید در خود پدید آورند. این روح، آن ها را از دنیای ماشینی تقلیل گرا به مجموعه مهارت های جدیدی رهنمون می کند که بر اساس پیچیدگی های عصر کوانتوم استوار است. هدف پژوهش، تبیین رابطه مهارت­های کوانتومی با سبک های مقابله با استرس می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و ازنظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری شامل کارکنان سازمان صنعت، معدن و تجارت خراسان شمالی به تعداد ۱۷۰ نفر بود و به روش نمونه­گیری تصادفی ساده با استفاده از فرمول کوکران، ۱۱۸ نفر انتخاب شدند. جهت سنجش مهارت های کوانتومی از پرسشنامه محقق ساخته و برای سنجش سبک های مقابله با استرس از پرسشنامه اندلر و پارکر (۱۹۹۰) استفاده شد. پرسشنامه ها دارای روایی صوری و سازه بوده و آلفای کرونباخ پایایی پرسشنامه­ها برای مهارت­های کوانتومی ۹۳/۰ و سبک های مقابله با استرس ۹۲/۰ بود. جهت تجزیه وتحلیل داده­ها از نرم­افزار Spss۱۷ و Amos استفاده شد. یافته­ها نشان داد مهارت های کوانتومی بیشترین تاثیر را بر سبک مقابله مسئله مدار (۵۶/۰) و کمترین تاثیر را بر سبک مقابله اجتنابی (۳۹/۰) دارد. نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد که اعتماد کوانتومی دارای بیشترین ضریب تاثیر (۵۶/۰) و احساس کوانتومی دارای کمترین ضریب تاثیر (۳۹/۰) بر سبک های مقابله با استرس بودند. نتایج حاکی از آن بود که مهارت های کوانتومی بر سبک های مقابله با استرس تاثیرگذار است و قدرت پیش بینی و تبیین سبک های مقابله را دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت های کوانتومی ، سبک های مقابله با استرس ، سازمان صنعت ، معدن و تجارت خراسان شمالی