اثر بخشی مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن بر تنظیم شناختی هیجان و درماندگی روانشناختی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه

پژوهش حاضر با هدف اصلی تعیین اثربخشی مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن بر تنظیم شناختی هیجان و درماندگی روانشناختی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان یاسوج انجام پذیرفت. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل(گمارش تصادفی)بود. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهرستان یاسوج تشکیل دادند، که در سال تحصیلی ۱۳۹۸- ۱۳۹۹ مشغول به تحصیلی بودند. از بین جامعه آماری ۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش ( شامل ۱۵ نفر) و گروه کنترل ( شامل ۱۵ نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تنظیم هیجانی گارنفسکی و همکاران(۲۰۰۱) و درماندگی روانشناختی(DASS- ۲۱) استفاده گردید. پس از اجرای پیش آزمون  گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای، تحت تاثیر آموزش مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن به شیوه گروهی قرارگرفت، اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و به وسیله نرم افزار آماری (SPSS) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس حاکی از آن بود که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای آموزش مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن تفاوت معناداری وجود دارد(p<۰/۰۱). همچنین یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن بر افزایش و بهبود مولفه های تنظیم شناختی هیجان و کاهش افسردگی، استرس و اضطراب دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه تاثیر معناداری دارد(p<۰/۰۱).

کلیدواژه ها:

positive thinking ، Quran verses ، cognitive regulation of emotions ، psychological helplessness ، مثبت نگری ، آیات قرآن ، تنظیم شناختی هیجان ، درماندگی روانشناختی