یافته های اکوکاردیوگرافیکی تاثیر دوزهای مختلف اولئوروپین بر روی کوتاهی نسبی در موش صحرایی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 290

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ANIMALB05_035

تاریخ نمایه سازی: 9 خرداد 1401

چکیده مقاله:

امروزه داروهای طب سنتی با روش های نوآورانه ونوترکیب در روندهای درمانی از جایگاه با ارزشی برخوردار هستند. گیاهاندارویی به علت سهولت دسترسی، کاهش عوارض جانبی و قیمت مناسب، به عنوان جایگزینه ای شایسته داروهای صناعی،همواره مورد توجه بوده و در چند دهه اخیر به طور خاص مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته اند. مواد بیولوژیک نوآورانه بامنشا گیاهی نیز شاخه ای از فارماکوتراپی مدرن بیماری ها را تشکیل می دهند. با توجه به این که گیاهان اثرات جانبی بسیاراندکی در بیماران به جای میگذارند، تلاش برای یافتن هر فرآورده طبیعی با ترکیبات نوآورانه در این زمینه از اهمیت بالینیویژه ای برخوردار است. بدیهی است قبل از آن که دارویی جدید وارد عرصه طب شود، لازم است مطالعات متعددی در چندینمرحله روی دارو و به خصوص در مدل های حیوانی انجام شود. یکی از گیاهان دارویی اولئوروپین است که از گیاه زیتونبدست می آید. در عصاره این گیاه ترکیبات فراوانی شناسایی شده که برای مقاصد مختلفی استفاده می گردد. بنابراین مطالعهحاضر به منظور بررسی اکوکاردیوگرافی تاثیراولئوروپین با دوزهای مختلف بر روی شاخص کوتاهی نسبی در رت طراحی شد.برای انجام این مطالعه از تعداد ۲۵ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با حدود وزنی ۲۵۰±۵۰ گرم استفاده شد. قبل از گروه بندی در تمامی موشهای تحت مطالعه عملیات استاندارد اکوکاردیوگرافی با مقیدسازی فیزیکی انجام و کوتاهی نسبی طبقفرمول خاص خودش تعیین گردید. سپس بهطور تصادفی در ۵ گروه تقسیم شد. گروه اول شاهد بدون تجویز خوراکی بودو در دیگر گروه ها در شرایط مناسب حیوانها طی ۳ هفته با اولئوروپین خوراکی با دوزهای مختلف روزانه تحت مطالعهقرار گرفتند. روز اول و سپس بعد از هر ۷ روز کاری تمام گروه ها، به مدت سه هفته تحت بررسی اکوکاردیوگرافی جهتاندازه گیری شاخص کوتاهی نسبی قرارگرفت. داده های مطالعه مورد تجزیه و تحلیل و نتایج این مطالعه بررسی و اثراولئوروپین بر روی شاخص کوتاهی نسبی قلب رت با افزایش دوز و مدت زمان تجویز آن دیده شد که بیانگر مصرف اینترکیبات در این عضو حساس بدن می باشد و اضافه نمودن ترکیبات نوآورانه جدید در این روش کاربردی ضروری به نظر میرسد تا کارآیی آن افزایش یابد.

نویسندگان

سینا سیف اللهیان

دانشجوی رشته دامپزشکی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

غلامرضا اسدنسب

دانشیار گروه علوم بالینی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز،ایران

شکیبا عاشوری تکلیمی

دانشجوی رشته دامپزشکی ، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران