بررسی آزمایشگاهی تاثیر افزودن ترکیبات معدنی و مواد آلی بر میانگین وزن - قطر خاکدانه ها در یک خاک شور - سدیمی

با توجه به تاثیر ساختمان خاک و پایداری خاکدانه ها بر فرسایش پذیری خاک و لزوم افزایش پایداری و مقاومت خاکدانه ها در برابر عوامل فرساینده ای مانند باد و آب، این تحقیق به صورت آزمایشگاهی بر روی نمونه خاک سطحی (عمق۲۰-۰ سانتی متر) جمع آوری شده از اراضی زراعی حساس به فرسایش آبی واقع در دشت چاهو (شهرستان مهر در جنوب استان فارس) انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با ۱۰ تیمار در سه تکرار اجرا گردید تیمارها به شرح زیر بودند: شاهد (بدون افزودن ماده اصلاح کننده)، گچ خالص (به میزان یک درصد وزنی)، کاه و کلش خرد شده گندم (به میزان یک درصد وزنی)، کود دامی (به میزان یک درصد وزنی)، گچ همراه با کاه و کلش (هر کدام به میزان یک درصد وزنی)، گچ همراه با کود دامی (هر کدام به میزان یک درصد وزنی)، سیمان به میزان ۳/۰ درصد وزنی، سیمان به میزان ۶/۰ درصد وزنی، سیمان به میزان ۹/۰ درصد وزنی و گچ (به میزان یک درصد وزنی) همراه با سیمان (به میزان ۹/۰ درصد وزنی). رطوبت گلدان ها در طول مدت آزمایش در حد ۶۰ درصد رطوبت ظرفیت مزرعه ای نگهداری شد. نسبت N:C کاه و کلش با استفاده از کود اوره در حد ۵۰ تنظیم گردید. یک، چهار، هفت و ده ماه پس از اعمال تیمارها، میزان خاکدانه های با اندازه ۵۳ تا ۴۰۰۰ میکرو متر به روش الک تر اندازه گیری شد و میانگین وزن- قطر (MWD) آنها محاسبه گردید. براساس میانگین چهار مرحله اندازه گیری، تیمارهای کاربرد کاه وکلش (به میزان ۱ درصد وزنی) و کاه وکلش همراه با گچ (هریک به میزان یک درصد وزنی) به ترتیب باعث افزایش ۸/۲ و ۹/۲ برابری میانگین وزن - قطر خاکدانه ها در مقایسه با شاهد (۱۴۹/۰ میلی متر) گردیدند. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، می توان کاربرد کاه و کلش تنها و کاه وکلش همراه با گچ را برای افزایش پایداری خاکدانه ها در شرایط مشابه با خاک مورد مطالعه پیشنهاد نمود.

کلیدواژه ها:

پایداری خاکدانه ها ، سیمان ، فارس ، کاه و کلش ، کود دامی ، گچ