سیاست عمق راهبردی ترکیه و تاثیر آن بر مناسبات سیاسی با اتحادیه اروپا ۲۰۰۶-۲۰۲۰

بعد از به قدرت رسیدن حزب عدالت و توسعه در ترکیه در سال۲۰۰۲، شاهد رویکرد جدیدی در سیاست خارجی این کشور نسبت به مناطق همجوار، بودیم. سیاستی که از حالت محافظه کارانه قدیم، خارج و تبدیل به سیاستی فعال همراه با تنش زدایی در محیط پیرامونی و در چهارچوب نظریه عمق راهبردی داوود اوغلو بود. در این راستا شاهد افزایش روابط اقتصادی- سیاسی این کشور با نظام های منطقه ای مجاور خود از جمله خاورمیانه و شمال آفریقا، قفقاز جنوبی، آسیایی مرکزی و بالکان بودیم که، تعبیر به شرق گرایی و دوری از غرب به ویژه اتحادیه اروپا شد. پژوهش حاضر درصدد پاسخ به این پرسش است که تغییر سیاست خارجی ترکیه برمبنای دکترین عمق راهبردی، چه تاثیری بر مناسبات سیاسی ترکیه با اتحادیه اروپا بین سال های۲۰۰۶تا ۲۰۲۰ برجای گذاشته است؟ فرضیه پژوهش این است که تفاوت در جهت گیری سیاست خارجی ترکیه براساس راهبرد داوود اوغلو به سمت منطقه همجوار، در مناسبات سیاسی، نوعی تعادل آونگی با اتحادیه اروپا ایجاد کرده است. چهارچوب مفهومی این پژوهش بر مبنای نظریه داوود اوغلو بوده و از روش تحلیل گفتمان کیفی بهره برده است. یافته های پژوهش حاکی از این است که در راستای پیگیری سیاست خارجی فعال ترکیه در چارچوب رویکرد عمق راهبردی، ضمن تعادل در روابط با اتحادیه اروپا، نقش ترکیه در معادلات جهانی به عنوان یک قدرت منطقه ای افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

ترکیه ، اتحادیه اروپا ، عمق راهبردی ، داوود اوغلو ، مناسبات سیاسی