ضرورت ایجاد نظم بصری در سیمای شهرها

صاحب نظران سه مقیاس کلان, میانی و خرد را برای مطالعات بصری در شهر در نظر گرفته اند. مطالعات بصری سطح شهر در قالب مطالعات منظر کلان به بررسی قابلیت های بصری سطح کل شهر می پردازد؛ و در مقیاس میانی به هویت و قابلیت و خصایص مناطق می پردازد. اما به نظر می رسد مطالعات مربوط به ارتقا کیفیت دیدها و چشم اندازها در مقیاس خرد این تقسیم بندی قرار می گیرد؛ جایی که در آن به تشخیص هویت کیفیت های دید و منظر فضاهای شهری که سازنده هویت شهر است, پرداخته می شود. در این بین شهرداری ها به عنوان نهاد محلی و مجری توسعه شهری در کشور، به موجب قوانین مربوطه موجود مکلف اند از اغتشاشات بصری، درهم ریختگی فضاهای شهری از خیابان ها و کوچه ها گرفته تا مبادی ورودی شهرها، از محدوده شهر گرفته تا حریم شهر، از نمای ساختمان های شهری گرفته تا تامین فضای سبز شهری، تدابیر خاصی اتخاذ نمایند. این تدابیر شامل نظارت بر ساخت وساز و جلوگیری از هرج ومرج بصری، جلوگیری از مخاطرات و تبعات حاصل از بلایای طبیعی، رفع خطر از بناها و دیوارهای شکسته واقع در معابر شهری، جلوگیری از گذاشتن هر نوع شیئی خارجی در بالکن ها و ایوان های مشرف به معابر عمومی شهری و ... می شوند. متاسفانه در طول سال های اخیر بی ملاحظگی برخی از شهروندان به یک عادت تبدیل شده است که مقابله با آن ها نیز نیاز به کار فرهنگی طولانی و بودجه و امکانات گسترده دارد. نتایج نشان می دهد برای تحقق پذیری این موضوع ضرورت برخی اقدامات زیرساختی در حوزه های آموزشی، ترویجی، اجرائی، حقوقی و مشارکتی یک گام مهم و ضروری می باشد. نظم بصری از پارامترهای اصلی و مهم فضاهای انسان ساخت مخصوصا در محیط شهری به شمار می رود و همانطور که محیط داخلی زندگی انسان (خانه) بایستی از زیبایی برخوردار باشد محیط بیرونی (شهر) نیز باید زیبا و دارای کیفیت بصری مناسب باشد بنابراین اهمیت بررسی موضوع نظم بصری و نقش کیفیت های محیطی در ارتقاء و بهبود سیمای شهری آشکار می گردد.

کلیدواژه ها:

ایجاد نظم بصری ، سیمای شهرها