بررسی اثربخشی آموزش مجازی بر مهارت های حل مسئله دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مجازی بر مهارت های حل مسئله دانش آموزان پسر ششم ابتدایی بود. پژوهش با روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان سال ششم ابتدایی پسر شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. از این جامعه آماری، به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای تعداد ۳۰ دانش آموز انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش تحت آموزش مجازی قرار گرفت. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه حل مسئله (PSI) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون جمع آوری شدند. برای تحلیل داده ها، از روش های آماری آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بین گروه های آزمایشی و گواه از لحاظ مهارت های حل مسئله در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد (۰.۰۵). بنابراین، آموزش مجازی به عنوان یک روش مداخله ای موثر در رشد و پرورش مهارت های حل مسئله برای دانش آموزان می تواند مورد استفاده مربیان و دست اندرکاران آموزش و پرورش قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مهارت های حل مسئله ، آموزش مجازی ، دانش آموزان ابتدایی