نقش روابط عمومی در توسعه سازمانها از منظر مشارکتی

تغییر و تحول سازمان ها امری اجتناب ناپذیر شده و درواقع تعالی و ماندگاری سازمان ها در گرو هماهنگی با تغییرات محیطی است. به عبارت دیگر، بقای سازمان ها در شرایط پیچیده و متغیر کنونی، مستلزم به کارگیری نگرشی نو در تدوین استراتژی های سازمانی است. در گذشته ای نه چندان دور، تصمیمات سازمان ها تنها متاثر از نیازهای فعلی مشتریان و سودآوری مورد نظر سهامداران سازمانی بود، اما امروزه با ظهور ذینفعان متعدد، رقابت سازمان ها گسترده تر شده و کسب رضایت گروه های متعدد ذینفعان، لازمه توسعه و بقای سازمانی محسوب می شود.دراین میان واحدهای روابط عمومی در سازمان هانقش تعیین کننده ای را در توسعه ارتباطات وتعاملات اثربخش بین سازمان وذینفعان ایفاکرده وبایستی برای همراهی وهمکاری جامعه مخاطبان از تمامی تکنیک ها وروش های موثرارتباطی واطلاع رسانی بهره بگیرند. هدف پژوهش حاضر نقش روابط عمومی در توسعه سازمانها از منظر مشارکتی با روش اسنادی و کتابخانه ای می باشد. نتیجه پژوهش ها نشان می دهد یکی از مبانی توسعه سازمانی، روابط عمومی است؛ به دلیل آن که روابط عمومی، پایگاه اطلاعاتی و ارتباطی سازمان است پس نادیده گرفتن روابط عمومی یعنی نادیده گرفتن حجم وسیعی از مخاطبان و اهمیت ندادن به پاسخگویی، یعنی عدم اعتقاد به کار گروهی و مشارکتی که با نگرش سازمان یافته مغایرت دارد. برای اینکه بدانیم جایگاه نوآوری و نقش آن در روابط عمومی کجاست نیاز است نیم نگاهی به وظایف روابط عمومی داشته باشیم. به اعتقاد اساتید این بخش، اعمال مدیریت شایسته در جامعه، نیاز به اطلاعات و آگاهی های متقن، به روز، واقعی و کارآمد از جامعه دارد. دستیابی به این اطلاعات و آگاهی ها نیاز به روابط عمومی قوی و پایدار را ضروری جلوه می دهد.

کلیدواژه ها:

روابط عمومی ، توسعه سازمانها ، منظر مشارکتی