آسیب شناسی در محلات کهن شهری با تاکید بر بافت های فرسوده

بافت قدیمی و فرسوده بافتی می باشد که در فرآیند زمانی طولانی شکل گرفته و تکوین یافته و امروز در محاصره تکنولوژی عصر حاضر گرفتار گردیده است. این بافت در گذشته به مقتضای زمان دارای عملکردهای منطقی و سلسله مراتبی بوده ولی امروز از لحاظ ساختاری و عملکردی دچار کمبودهایی شده و آنگونه که انتظار می رود نمی تواند جوابگوی نیاز ساکنین خود باشد. امروزه با رشد روزافزون شهرنشینی، مشکلات شهری بیش از هر زمان دیگری دامنگیر شهرهای کشور گردیده است، این مشکلات با تاثیر گذاری بر تمامی جنبه های شهرنشینی، روابط منطقی زندگی شهرنشینی را نابسامان نموده است و کیفیت کلی و قابلیت زندگی در آن ها را به شدت کاهش داده و زمینه ناپایداری در آن ها را فراهم کرده است. هدف مقاله حاضر آسیب شناسی در محلات کهن شهری با تاکید بر بافت های فرسوده می باشد. نواحی مرکزی شهرها، بنا بر سرشت خود با انواع عوارض و مشکلات شهری رو به رو هستند، و از این رو معضل آنها موضوعی چند وجهی و چندبعدی است که در هر مورد خاص به شکلی بروز پیدا می کند، به همین دلیل برای حل مشکلات آنها معمولا اقدامات و برنامه های گوناگون مطرح می شود که هر یک بر جنبه ای خاص تاکید دارد. رواج اصطلاحات و مفاهیمی مثل نوسازی، بازسازی، بهسازی، حفاظت، مرمت، احیاء جان بخشی (باززنده سازی)، پاکسازی و مانند اینها، بیانگر پیچیدگی و تنوع در مضمون ساماندهی مرکزی شهر است. می توان چنین نتیجه ای گفت کشور ایران باتوجه به قرارگرفتن درکمربند لرزه الپ هیمالیا دارای پتانسیل لرزه ای می باشد بدیهی است که باتوجه به نوع بحرانها و موقعیت پهنه بندی ایران مطالعه بحرانها براساس موازین مربوط بررسی پتانسیل های منطقه ای و نیازسنجی های متناسب باهر پهنه جغرافیایی دراقدامات صورت گرفته قبل حین و بعد از بحران موثر در جهت کاهش خسارات وارده موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

محلات کهن شهری ، بحران بافت فرسوده ، محلات بافت فرسوده