تاثیر اماکن اسلامی بر ساختار اجتماعی، اقتصادی و کالبدی شهرهای ایران،(منطقه۳ شهر اصفهان)

شکل گیری و توسعه بسیاری از شهرهای سنتی ایران برپایه اعتقادات دینی و باورهای مذهبی و عقیدتی بوده است. این فرآیند پس از ورود اسلام به ایران با شدت بیشتری دنبال شد و اماکن مذهبی مانند مساجد، امامزاده ها و حسینیه ها که مشخصه اصلی مذهب تشیع بودند به عنوان عامل محرک شکل گیری و رشد و توسعه شهرهای ایرانی – اسلامی مطرح شدند. بنابراین شناسایی تاثیرات اماکن مذهبی، امری ضروری در تحلیل مولفه های اثرگذار بر شهرها تلقی می شود. برای دستیابی به این هدف ابتدا با مطالعه متون نظری شاخص های اصلی اثرگذار توسط هریک از اماکن مذهبی بر شهرها شناسایی شد. سپس میزان تاثیرات اماکن مذهبی بر شهر از دید ساکنان منطقه۳ شهر اصفهان سنجیده شد. جامعه آماری در این تحقیق جمعیت ۱۱۰هزار و ۳۶۸ نفری منطقه ۳ شهر اصفهان است که با استفاده از روش کوکران ۳۸۳ نمونه برای انجام پرسشنامه بصورت تصادفی انتخاب شد. روایی پرسشنامه با استفاده از روش والتز و باسل و پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون t تک نمونه ای استفاده شد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که بر مبنای نظر ساکنان منطقه، مساجد با تفاوت میانگین ۰.۸۰۵، امامزاده ها با تفاوت میانگین ۰.۶۹۰ و حسینیه ها با تفاوت میانگین ۰.۵۴۵ نسبت به میانگین معیار، بر مولفه های اجتماعی،اقتصادی و کالبدی منطقه۳ شهر اصفهان تاثیر می گذارند.

کلیدواژه ها:

شهرسازی اسلامی ، اماکن مذهبی ، مسجد ، شهرسازی ایرانی ، منطقه سه اصفهان