بررسی اثربخشی نوع روش تدریس در یادگیری کودکان (مطالعه موردی: روش مشارکتی در نظام آموزش مبتنی بر یادگیری الکترونیک)

چکیده : هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر روش یادگیری مشارکتی در پرورش سطوح بالای یادگیری در نظام آموزش مبتنی بر یادگیری الکترونیک است. روش پژوهش، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه مورد مطالعه، دانش آموزان پایه دهم در شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ می باشد. حجم نمونه، شامل ۴۰ نفر دانش آموزان که با شیوه نمونه گیری در دسترس یا غیراحتمالی انتخاب شده اند. پس از برگزاری پیش آزمون، محتوای درسی در هفت جلسه با استفاده از روش تدریس مشارکتی و به صورت سنتی برای گروه آزمایش و کنترل ارایه گردید، پایایی آن بر اساس ضریب آلفای کرونباخ ۹۵ % برآورد گردید و روایی آن مورد تایید متخصصان مربوطه قرار گرفت. در این پژوهش، از کوواریانس یک طرفه برای هر آیتم استفاده و تفسیر شده است. نتایج پژوهش، به لحاظ آماری نشانگر آن است که شیوه تدریس مشارکتی در پیشرفت سطوح بالای یادگیری (فهمیدن، تحلیل، کاربرد) دانش آموزان دوره های مجازی موثر است. دستیابی به یک تجربه یادگیری الکترونیکی موثر و عمیق نیازمند آگاهی از عناصر مشارکتی، سطوح مشارکت در این نوع یادگیری و استفاده مناسب از فن آوری های برخط در جهت دستیابی به بازده های یادگیری سطح بالا برای یادگیرندگان است.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: سطوح یادگیری بلوم ، یادگیری الکترونیکی ، یادگیری مشارکتی ، محیط یادگیری مجازی