اندازه گیری کارایی استان های کشور در تولید مرغ گوشتی

در این مقاله با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده ها؛ کارایی استان های کشور در تولید مرغ گوشتی مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور، داده های مربوط به تولید 28 استان کشور در سال 1388جمع آوری شد و با استفاده از مدل های CCR، BCC، NIRS و مدل جمعی سه نوع کارایی تکنیکی کل، تکنیکی خالص و مقیاس؛ محاسبه و مناطق بازده نسبت به مقیاس برای هر استان تعیین گردید. نتایج تحقیق نشان داد که از بین 28 استان مورد مطالعه تنها 6 استان (بوشهر، زنجان، قزوین، گلستان، مازندران و هرمزگان) به صورت کارا عمل می کردند و بقیه دارای درجات متفاوتی از ناکارایی هستند. در این بین ضعیف ترین عملکرد (66/0) به استان سیستان و بلوچستان تعلق داشت. در ادامه به تعیین واحدهای الگو برای واحدهای ناکارا پرداخته شد. نتایج الگوگیری برای واحدهای ناکارا نشان داد که بیشترین تعدیل مورد نیاز در بخش نیروی انسانی (62/0)، هزینه خوراک مصرفی (33/0) و ظرفیت جوجه ریزی (33/0) به استان سیستان و بوچستان و در بخش هزینه دارو (46/0) به استان چهارمحال و بختیاری مربوط می باشد.

کلیدواژه ها:

ایران ، تحلیل پوششی داده ها ، کارایی ، مرغ گوشتی