بررسی آزمایشگاهی انتقال حرارت در مشعل متخلخل جهت استفاده در مصارف توان پایین

در تحقیق حاضر یک مشعل متخلخل خانگی با سوخت گاز طبیعی جهت برآورد انتقال حرارت و سطح آلاینده های آن مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفته است.مطابق استاندارد ملی، یک ظرف استاندار حاوی آب جهت انجام آزمون های بازده حرارتی، انتقال حرارت و آلاینده ها مورد استفاده قرار گرفته است. محیط متخلخل مورد استفاده از جنس سیلیکون کارباید بوده و بر روی بستر آزمونی که به همین منظور طراحی و ساخته شده، نصب گردیده است. ظرف حاوی آب در طی یک فرایند گرمایشی و در محدوده ی کاری از نرخ اتش مشعل، بیشترین بازده حرارتی خود را با مقدار ۹۲% و برای فاصله ی منتخبD=۱.۵ cm بین سطح مشعل و کف ظرف به دست آورده است. این بازده، با کمترین میزان انتشار آلاینده هایNOx و CO که به ترتیب۲.۲ppm و ۴ppm میباشد، نیز همراه است. همچنین انتقال حرارت همرفتی کف ظرف و دیواره ی آن به ترتیب ۸۵% و ۸۲% به همراه تابش از سطح و تابش شعله که به ترتیب ۲% و ۲۱% کلی انتقال حرارت را به خود اختصاص میدهند. در آزمایش دیگر با ثابت بودن توان حرارتی مشعل، نسبت هم ارزی مشعل مورد بررسی قرار گرفته و بیشترین بازده حرارتی، متناظر با ۹۹۸.۰=φ و برابر با %۹.۲۳ به دست آمده است

کلیدواژه ها:

گاز طبیعی ، مشعل متخلخل ، بازده حرارتی ، انتقال حرارت همرفت ، تابش