ارائه مدل فرایندی موفقیت مراکز رشد با رویکرد فرا ترکیب

مراکز رشد ، سیستم هایی تسهیل کننده برای توسعه نوآوری و کارآفرینی به شمار می روند. این مراکز که به شدت مورد توجه قرار گرفته اند و به طور مستمر بر تعداد آنها افزوده می شود ، به عنوان محرکی قدرتمند برای توسعه اقتصادی و منطقه ای شناخته می شوند. با این حال مدلهای موجود مراکز رشد که در ادبیات نظری معرفی شده اند دارای عدم رویکرد همه جانبه بوده و هر یک وجوه مستقلی را به صورت پراکنده پوشش داده اند. لذا نیاز به یک مدل فرایندی کل نگر که ضمن تشریح چگونگی فرایند رشد ، فاکتورهای موفقیت را نیز مد نظر قرار دهد به عنوان شکاف نظری در ادبیات باقی مانده است. در این راستا تحقیق حاضر با در نظر گرفتن این خلاء پژوهشی ، با استفاده از روش سنتز پژوهی ، درصدد ارائه مدلی ترکیبی از مجموعه مدل ها و مولفه های ارائه شده در ادبیات است. به همین منظور با مطالعه نظام مند ۴۰ پژوهش ، این تحقیق طبقه بندی جامع نگری از مدل مراکز رشد را احصاء می نماید که در آن ۱۱۲ یافته کیفی در قالب ۲۵ عنصر و ۶ زمینه اصلی شناسایی شده و ضمن تشریح دقیق یافته ها در قالب مفاهیم کاربردی و قابل درک ، نسبت به معرفی مدل فرایندی موفقیت مراکز رشد اقدام گردیده است. در این مدل که در سه فاز پیش رشد ، رشد و پس از رشد ساختاردهی شده ، با رویکردی فرایندی، مکانیزمهای سازمانی برای افزایش اثربخشی عملکرد مراکز رشد در مراحل مختلف فرایند رشد مورد توجه قرار گرفته و محیط خارجی و بستر محلی به عنوان عوامل تاثیر گذار، لحاظ گردیده اند.

کلیدواژه ها:

موفقیت مراکز رشد ، مدل فرایندی ، توسعه نوآوری ، فرا ترکیب