نقش حکمروایی مطلوب شهری در کنترل آسیب شناسی اجتماعی- فرهنگی

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 124

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MFTCONF06_123

تاریخ نمایه سازی: 2 خرداد 1401

چکیده مقاله:

امروز رویکرد حکمرانی خوب شهری توانسته است نقش خود را در بهبود مدیریت شهری معاصر به خوبی نشان دهد. حکمروایی مطلوب شهری فصل مشترک تمام کنشگران اجتماعی است و ریشه در چشم انداز مدیریت عمومی نو دارد که از اواخر دهه ۱۹۸۰ با ابتکار بانک جهانی و مرکز اسکان بشر سازمان ملل و سایر نهادهای بین المللی در ادبیات توسعه وارد شده است و در واقع رهیافتی ساختارشکنانه به برنامه ریزی توسعه شهری دارد و با مشارکت و کنش متقابل میان بازیگران اصلی مدیریت شهری یعنی جامعه مدنی، حکومت و بازار و بخش خصوصی شکل گرفته است. مفهوم جدایی گزینی فضایی متضمن فرآیندی طولانی مدت از جا افتادگی اجتماعات محلی در پهنه هایی از شهر است که یکپارچگی و انسجام شهری را به چالش می کشد. این جدایی گزینی ناشی از بازندگی اجتماعات محلی در بازی برنامه ریزی شهری مدرن بوده است؛ از این رو شکلی تاریخی دارد و در طول زمان اتفاق می افتد. هدف اصلی پژوهش حاضر نقش حکمروایی مطلوب شهری در کنترل آسیب شناسی اجتماعی- فرهنگی با روش توصیفی تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد حکمروایی مطلوب شهری را روابط تفاهم آمیز حمایتی و اشتراکی بین دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی تعریف کرده اند که شاخص های مهم توسعه پایدار شهری و گامی اساسی برای مردمی کردن اداره شهرهاست. حکمروایی مطلوب شهری به عنوان اثر بخش ترین، کو هزینه ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت نظام پیچیده و چند سطحی امروزه کنونی شهرا مطرح شده است. این رویکرد در مدیریت شهری، بر مبنای توسعه مردم سالار و برابرخواهانه، برای تاثیرگذاری تمامی نیروهای ذی نفع و ذی نفوذ در اداره شهرها و همچنین پاسخگویی به تمامی نیازهای این گروه هاست.

نویسندگان

مرتضی کیانی عزت

گروه مدیرت فرهنگی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات