تأثیر دانه بندی سنگدانه بر خواص بتن خود تراکم تازه و سخت شده

در سالهای اخیر بتن خود تراکم کاربرد گسترده ای در سازه های بتنی مسلح با شرایط قالب بندی سخت پیدا کرده است. برای چنین کاربردهایی بتن تازه بایستی از قابلیت جریان و چسبندگی بالایی برای جلوگیری از انواع جدا شدگی برخوردار باشد. سنگدانه ها می توانند در خواص مورد نیاز بتن خود تراکم به نحو موثری تأثیر بگذارند. هزینه تأمین سنگدانه از سیمان ارزان تر بوده و لذا اقتصادی است که با استفاده از سنگدانه های با جنس، بافت سطحی و دانه بندی مناسب مقدار سنگدانه در مخلوط را به حداکثر میزان ممکن و مقدار سیمان را به حداقل مقدار ممکن رساند. ولی اقتصاد تنها دلیل مهم بودن به کار بردن سنگدانه با ویژگیهای مناسب در بتن نیست بلکه به کار بردن سنگدانه با ویژگیهای خوب در بتن امتیازات فنی قابل ملاحظه ای ایجاد می کند و برای بتن ثبات حجمی و دوام بیشتری را فراهم می کند. از طرفی اندازه و شکل ذرات و نسبت سنگدانه های درشت به ریزدانه ها به طور مستقیم بر قابلیت جریان و عبور کنندگی بتن خود تراکم اثر می گذارد به طوری که دانه های کوچکتر و کروی تر باعث کاهش احتمال قفل شدگی و افزایش قابلیت جریان می شوند. از سوی دیگر نقش یکپارچگی و توزیع خوب ریزدانه ها در دانه بندی را نباید فراموش کرد به گونه ای که در روش های طراحی اختلاط از ماسه های ترکیبی برای ایجاد یک منحنی دانه بندی مناسب استفاده می شود. در این مقاله هدف بررسی نقش دانه بندی در مشخصات بتن خود تراکم تازه و سخت شده می باشد. به این منظور ضمن بررسی ادبیات فنی و مقالات منتشر شده، تعدادی طرح اختلاط با دانه بندی متفاوت ساخته شده و مورد بررسی قرار گرفته است. تمام آزمونه ها تحت آزمایش های مربوط به شکل و نظایر آن) و آزمایش های مربوط به بتن خود تراکم L بتن تازه خود تراکم (آزمایش اسلامپ و جریان اسلامپ، جعبه سخت شده (مقاومت فشاری و مقاومت کششی) قرار گرفته اند تا تأثیرات دانه بندی را به نحو مناسبی در رفتار بتن خود تراکم تازه و سخت شده نشان دهد.

کلیدواژه ها:

تن خود تراکم ، دانه بندی ، بافت سطحی ، قابلیت عبور ، جدایی دانه ها