الاهیات اعتراض در ادبیات رمانتیک
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 185
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPURD-1-2_001
تاریخ نمایه سازی: 1 خرداد 1401
چکیده مقاله:
جایگاه دین در میان نویسندگان رمانتیک همواره محل بحث بوده است. گروهی از محققان، دوران رمانتیک را آغاز عرفی شدن مفاهیم دینی می دانستند، در حالی که گروه دیگر، به ویژه محققان تاریخ گروی نو، ادبیات رمانتیک را با بحث های دینی در فضای عمومی مرتبط می دانستند. اما غیر از این پاسخ های تاریخی، پاسخ های فلسفی نیز به این مسئله داده شد. در میان پاسخ های فلسفی گفته می شود الاهیات نویسندگان رمانتیک بسیار مشابه با چیزی است که در برخی از الاهیات های غیرکلاسیک، از جمله الاهیات پسامدرن، گفته می شود. در این مقاله با بررسی تاریخ مقایسه ای فلسفه می کوشم نشان دهم که نمونه های اعتراض به خدا در ادبیات رمانتیک، به ویژه همراه با ساخت قهرمان های فاوستی پرومته ای در آثار یوهان ولفگانگ گوته، مری شلی، پرسی بیش شلی و لرد بایرون، آن را به الاهیات اعتراض نزدیک می کند. آنچه در قرن بیستم به الاهیات اعتراض مشهور شد، برخاسته از تئودیسه اعتراض به مسئله شر است. بر مبنای این تئودیسه خدای قادر مطلق لزوما خیر نیست، اما پس از اعتراض انسان ممکن است خیر خود را آشکار کند. البته شاعران رمانتیک احتمالا نه نظام الاهیاتی یکسان و منسجمی داشتند و نه هدفشان از اعتراض به خدا یکسان بود. اما مفهوم «اعتراض به خدا» در آثارشان به آنچه الاهی دانان پساهولوکاستی می گفتند، نزدیک است. در پایان مقاله اشاره خواهم کرد که چه عناصری در فلسفه رمانتیک آن را برای اعتراض به خدا مهیا می کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه توفیقی
استادیار گروه دین پژوهی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :