مروری بر روش ها و استاندارد های ارزیابی محیطی ساختمان

معماری امروز بر خلاف بهره یری از دستاورد های تکنولوژی جدید در بیشتر موادر فاد تعامل مناسب با میط و طبیعت است. این نا هماهنگی با طبیعت مسائلی همچون الودگی محیط زیست، کاهش منابع طبیعی و تغییرات اقلیمی را تشدید نموده و سرعت می بخشد. با شدت یافتن این مسائل در سال های اخیر موضوع توسعه ی پایدار به عنوان راه حلی کارامد اهمیت بسیاری یافته است. در این میان چگونگی پایدار بودن ساختمان و مولفه های ایجاد کننده ی پایداری محیطی در یک بنا مورد سوال است. همچنین با وجود معیار های پایداری چگونه و با چه روشی می توان در خصوص پایدار بودن یا نبودن یک ساختمان اظهار نظر نمود . در پاسخ به این نیاز ها در ارزیابی پایداری محیطی در تقیقات جدید روش ها و ابزار هایی تدوین شده اند. روش های ارزیابی محیطی ساختمان در دو ذسته روش های ارزیابی و سنجش طبقه بندی شده اند که روش های ارزیابی معماری کمی برای طراحی الترناتیو ها را ارائه می کنند، در حالی که روش های سنجش درجه بندی سطح ساختمان را با ستاره ها بیان می کنند. همچنین در تحقیقات جدید انجام شده با تدوین معیار های فراگیر برای مدل ها، چارچوب ها و همچنین فرمول هایی برای تخمین میزان پایداری محیطی تدوین شده است که گاه با تدوین شاخص پایداری روشی برای ارزیابی ارائه ی شود. در این پژوش با مطالعه ی منابع موجود، تعاریف و ویژگی ها و مولفه های پایداری و سپس معیار های پایداری، انواع روش ها و استاندارد های ارزیابی محیطی ساختمان بررسی و تحلیل شده اند.

کلیدواژه ها:

پایداری محیطی ، ارزیابی محیطی ساختمان ، استاندارد های محیطی ، روش های ارزیابی محیطی