اثر کودهای آلی بر بتاکاروتن و اجزای عملکرد هویج Daucus carota L

بتاکاروتن برای پیشگیری از ابتلاء به انواع بیماری ها از جمله بیماری های قلبی و سرطان ها موثراست و اگر ذخیره بتاکاروتن در بدن کافی نباشد، توان سیستم ایمنی بدن برای مقابله با عوامل بیماری زا کاهش پیدا می کند. هویج دارای بتاکاروتن است و ارائه راهکارهایی برای افزایش میزان بتاکاروتن در گیاهان به ویژه هویج ضروری است. به همین دلیل پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه ای واقع در منطقه کردان کرج بر روی هویج در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی عبارتند از کاربرد اسید هیومیک در سه سطح (عدم مصرف (شاهد)، ۲۰۰۰،۱۰۰۰گرم در هکتار) و مصرف ورمی کمپوست در دو سطح (عدم مصرف و ۱۰ تن در هکتار). نتایج این پژوهش نشان داد که اثر اسید هیومیک، اثر ورمی کمپوست و برهمکنش اسید هیومیک× ورمی کمپوست در بتاکاروتن، عملکرد ریشه، طول ریشه، قطر ریشه و ارتفاع گیاه دارای اثر معنی داری در سطح احتمال یک درصد بود و با افزایش غلظت اسید هیومیک و مصرف ورمی کمپوست صفات مورد مطالعه در این پژوهش افزایش یافت. بیشترین مقدار بتاکاروتن به مقدار ۲۶/۲۸ میکروگرم بر گرم)،عملکرد ریشه(۱۱۴۳/۷۵ گرم در مترمربع)، طول ریشه ۱۷/۸۸ سانتیمتر)، قطر ریشه (۳/۴۶ سانتیمتر) و ارتفاع گیاه(۳۰/۵۷ سانتیمتر)، مربوط به اثرات متقابل تیمارهای اسید هیومیک ۲۰۰۰ گرم درهکتار و ورمی کمپوست ۱۰ تن در هکتار بود و کمترین مقدار این شاخص ها نیز مربوط به تیمار شاهد بوده است

کلیدواژه های اثر کودهای آلی بر بتاکاروتن و اجزای عملکرد هویج Daucus carota L:

اسید هیومیک ، عملکرد ریشه ، فعالیت بیولوژیکی خاک ، ورمی کمپوست