اولین تجربه های بالینی دانشجویان پرستاری

مقدمه: شناسایی اولین تجربه های بالینی دانشجویان پرستاری به مربیان و برنامه ریزان آموزشی امکان می دهد بینش صحیح تری نسبت به تجربه های منحصر به فرد دانشجویان کسب کنند و آن ها را به طور موثرتری در این مسیر یاری کنند. هدف این پژوهش تبیین اولین تجربه های بالینی دانشجویان پرستاری است. روش: در این پژوهش کیفی، تحلیل محتوایی کیفی بر ۳۴۰ خاطره روزانه بالینی دانشجویان پرستاری با استفاده از نمونه گیری مبتنی بر هدف انجام شد. خاطرات مربوط به ۴۶ دانشجوی سال اول پرستاری (۳۲ زن و ۱۴ مرد) در دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه (س) شیراز بود که در فاصله زمانی مهرماه ۸۶ تا بهمن ماه ۸۷ ثبت شده اند. یافته ها: اولین تجربه های بالینی دانشجویان در قالب ۳ درون مایه و ۷ طبقه تبیین شدند. درون مایه ها شامل اجتماعی شدن حرفه ای (با سه طبقه هویت حرفه ای، تعلق حرفه ای و یادگیری مفاهیم و مهارت های حرفه ای)، رشد فردی (با دو طبقه درس زندگی و رشد معنوی) و بازتاب درونی (با دو طبقه چالش های درونی و رضایت درونی). نتیجه گیری: یافته های پژوهش لزوم توجه به تجربه های منحصر به فرد دانشجویان پرستاری، حمایت از آن ها در فرآیند اجتماعی شدن حرفه ای، تقویت رشد فردی، تعلق حرفه ای و رضایت درونی آن ها و پیشگیری از بروز چالش های درونی از طریق آماده سازی آن ها برای ورود به محیط های بالینی را نشان می دهد. ثبت خاطرات بالینی و تعمق بر آن ها و انجام پژوهش های کیفی با دید آینده نگر توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Clinical experiences ، clinical education ، nursing students ، reflective journals ، professional socialization ، تجربه بالینی ، آموزش بالینی ، دانشجویان پرستاری ، ثبت خاطرات بالینی ، اجتماعی شدن حرفه ای