شناسایی و رتبه بندی موانع به کارگیری سیستم بهایابی بر TD-ABC در صنایع سنگ استان فارس

توجه به عامل برنامه ریزی و تعیین اهداف سازمان بدون توجه به عامل بهایابی عملا امری ناممکن می باشد. میزان دسترسی به اهداف و برنامه های سازمان و فرآیندهای آن به تنهایی گویای عملکرد بهره وری سازمان ها نمی باشد.  هدف اصلی در این پژوهش شناسایی و رتبه بندی موانع به کارگیری سیستم بهایابی بر مبنای فعالیت زمانگرا در صنایع سنگ استان فارس می باشد. آزمودنی ها از طریق پرسشنامه که شامل ۶ معیار می باشد که با استفاده از ۲۳ سوال مورد بررسی قرار گرفته اند. جامعه آماری تحقیق از مدیران مالی و سرپرست حسابداری صنایع سنگ استان فارس  تشکیل شده که با استفاده از فرمول کوکران۱۱۲  نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی،  نمونه مورد نظر انتخاب گردید. جهت آزمون فرضیه ها از روش t تک نمونه و برای رتبه بندی عوامل از نرم افزار تاپسیس استفاده شد. نتایج حاصل حاکی از این است از بین ۶ عامل مربوط به نبود فرهنگ لازم در مدیران برای تغییر تکنیک های جدید بهای تمام شده، آشنا نبودن مدیران با تکنیک های نوین بهایابی، نبود زمان سنجی واقعی برای هر یک از محصولات، نبود سامانه اطلاعاتی مناسب همراه با افزایش هزینه های آن، پایین آمدن پرداخت حق بهره وری کارکنان، نبود بازارهای رقابتی برای محصولات عوامل مربوط به آشنا نبودن مدیران با تکنیک های نوین بهایابی مهمترین و با اهمیت ترین عامل و نبود بازارهای رقابتی برای محصولات کم اهمیت ترین عامل قرار دارد.