تحلیل و ارزیابی طرح های توسعه ای فرودگاهی در ظرفیت جابه جابی مسافر فرودگاه: اثر احداث باند و ایپرون به روش شبیه سازی، نمونه موردی فرودگاه امام خمینی (ره)

کارایی یک سیستم حمل­ونقل عموما برحسب قابلیت و توانایی آن در پردازش موثر واحد و عنصر جابه­جا شده اندازه­گیری می­شود. عملکرد هر سیستم به عملکرد اجزای تشکیل­دهنده­ی آن بستگی دارد و ارزیابی هر یک از این اجزا برای تعیین قابلیت­های کلی سیستم ضروری است. ارزیابی اجزا یک سیستم با تعیین و بررسی ظرفیت آن جز سنجیده می­شود. باند و اپرون از اجزای مهم سیستم فرودگاهی هستند که تعیین ظرفیت دقیق آن­ها مهم و قابل توجه است. در این مقاله ظرفیت باند و اپرون فرودگاه امام خمینی را در سال ۱۳۹۷ (سال پایه) محاسبه شده و برای سال طرح (افتتاح ترمینال باند دوم وترمینال شماره ۲ فرودگاه­) برای دو سناریوی با و بدون توقف شب محاسبه و ارزیابی شده است. نتایج نشان می­دهد که ظرفیت باند فرودگاه فقط برای فقط عملیات نشست ۳۴ هواپیما در ساعت، فقط عملیات برخاست ۴۱ هواپیما در ساعت و برای عملیات مختلط ۵۶ هواپیما در ساعت می­باشد. ظرفیت اپرون نیز در سال پایه با سناریو توقف شب ۶۲ جایگاه و برای سناریو بدون توقف شب ۲۸ جایگاه می­ باشد که این مقادیر به­ترتیب برای سال افق ۸۱ و ۵۷ جایگاه برای سناریوهای با و بدون توقف شب می­باشند.

کلیدواژه ها:

توسعه زیرساخت ، ظرفیت ، باند ، اپرون ، فرودگاه امام خمینی (ره)